Nazaten Graven van Maine

 

Maine

 

 

1. Roger van Maine
Overleden 900. Hij was graaf van Maine. Hij was een zoon van Helgaudus II van Montreuil, graaf van Ponthieu  (Zie Graven van van Montreuil nr. 5).
Roger was gehuwd met Rothildis, dochter van Karel de Kale  (Zie Stamreeks Karel de Grote XIV nr. 3) en Richildis van Metz.
Nadat Ragenold van Neustrië, graaf van Maine, gedood was door de Noormannen, duidde Karel de Kale zijn schoonzoon Roger aan als graaf van Maine. In 893 werd hij verdreven door Gauzlin II, maar Roger greep weer de macht in 895.
Roger betoonde zich een wreed heerser tegenover zijn onderdanen en tegenover de geestelijkheid.
Kinderen:

  • Hugo I (…. – 950) (Volgt 2)
  • Judith, die in 914 huwde met Hugo de Grote
  • Rothildis, abdis van Bouxières.

2. Hugo I van Maine
Geboren rond 880 – overleden tussen 939 en 950. Hij was een zoon van Roger van Maine en van Rothildis der Franken.
Hij volgde zijn vader rond 900 op als graaf van Maine en diende lange tijd strijd te leveren tegen Gauzlin II van Maine. Ten slotte sloten beiden vrede. Zijn zuster Judith huwde in 914 met Hugo de Grote. Toen Karel de Eenvoudige de rechten op de Abdij van Chelles aan Rothildis ontnam, ontketende dit een revolte, die ten slotte Robert I, de vader van Hugo de Grote, aan de macht bracht. Geleidelijk aan raakte Maine onderworpen aan de hertog der Franken, hetgeen bevestigd werd door Rudolf I van Frankrijk. Hugo was wel de eerste onder de vazallen van Hugo de Grote.

Uit zijn huwelijk, met een dochter van Gauzlin, had hij de volgende kinderen:

  • Hugo II (…. -992) (Volgt 3)

3. Hugo II van Maine (ca. 925 – 992) was een zoon van Hugo I van Maine. Hij volgde in 945 zijn vader op als graaf van Maine en werd, zoals zijn vader, een der eerste vazallen van Hugo de Grote, maar toen die in 956 overleed, maakte Hugo van de gelegenheid gebruik om de onderworpenheid aan Frankrijk uit te hollen. Hij ging een alliantie aan met Odo I van Blois tegen het Capet.

Hugo was getrouwd met een onbekende vrouw. Hij was vader van:

  • Hugo III (960-1014) (Volgt 4)
  • Fulco (ca. 960 – na 992)
  • Herbert Baco (ca. 965 – na 1 april 1046), regent voor Hugo IV van Maine maar na een conflict met de bisschop van Le Mans moest hij zijn functie neerleggen en monnik worden.
  • onbekende dochters, in aktes spreekt Hugo over zijn zoons en dochters, dus hij moet ten minste twee dochters hebben gehad.

4. Hugo III van Maine
Geboren rond 970 – overleden 6 juli 1016. Hij was de oudste zoon van Hugo II van Maine.
Hij volgde zijn vader in 992 op als graaf van Maine.
Als bondgenoot van Odo I van Blois, bevocht hij de Franse koningen, Hugo Capet en Robert II, en Fulco III van Anjou. Na de dood van Odo moest hij in 996 wel de onderworpenheid aan Anjou erkennen. Hij deed een schenking aan Saint Vincent te Le Mans.

In 1013 hernieuwde hij zijn bondgenootschap met Blois en viel samen met Odo II van Blois Normandië aan. Ze belegerden het kasteel van Tillières-sur-Avre maar werden door hertog Richard II verrast en verslagen. Hugo kon aan gevangenschap ontkomen door zich te verbergen in een schaapskooi en wist vermomd als schaapherder te ontsnappen. In 1014 deed hij een schenking aan de abdij van Mont Saint-Michel.

Hugo was getrouwd met een onbekende vrouw. Hij was vader van:

  • Hugo, ovl. ca. 1013
  • Herbert I (Volgt 5)

5. Herbert I van Maine, bijgenaamd de hondenwekker
Geboren rond 990 – overleden 1036. Hij was een zoon van Hugo III van Maine.
Zijn bijnaam kan verband houden met het feit dat hij ’s morgens vroeg opstond om te gaan jagen of op het feit dat hij voortdurend waakzaam moest zijn voor mogelijke aanvallen van Anjou.

Zijn vader, die een verbond had gesloten met de graaf van Blois, had de ondergeschiktheid aan Fulco III van Anjou moeten erkennen en vanaf het begin van zijn bestuur in 1015 was Herbert gedwongen Fulco te helpen in diens strijd tegen Odo II van Blois. In 1016 had Odo Fulco vrijwel verslagen in de slag van Pontlevoy maar werd Odo uiteindelijk toch verslagen toen Herbert Fulco te hulp kwam. Na deze belangrijke gebeurtenis deed Herbert een schenking aan Saint-Pierre-de-la-Cour te Le Mans (stad). Hierna begon Herbert aan een politiek om zijn positie te versterken. Hij sloeg een eigen munt, wees gronden toe aan zijn getrouwen en liet hen toe versterkingen op te trekken. Hij verving de bisschop van Le Mans door eigen neef Gervais van Château-du-Loir. Nadat de verdediging van Maine zo afdoende was georganiseerd, deed hij een beroep op de graven van Rennes en van Blois om op te trekken tegen Anjou en tegen Frankrijk. Tijdens een onderhoud in Saintes in 1025 werd Herbert echter gevangengenomen door Fulco van Anjou. Na twee jaar gevangenschap erkende hij Fulco als zijn heer en werd vrijgelaten.

Herbert was de vader van:

  • Hugo IV (-1051)
  • Gersenda, gehuwd met Theobald III van Blois en met Albert Azzo II van Este en zo de moeder van Hugo V van Este, minnares van Godfried van Mayenne
  • Paula (Volgt 6b), gehuwd met Jan van Beaugency, en zo de moeder van Eli van Beaugency.
  • Biota, gehuwd met graaf Wouter van Vexin en Amiens. Wouter en Biota werden in 1063 gevangengenomen door Willem de Veroveraar en stierven in gevangenschap door vergiftiging.

6a. Gersenda van Maine
Geboren 890 – overleden 939. Zij was een dochter van Herbert I van Maine.
Zij was gehuwd met Theobald III van Blois en verstoten door Theobald en hertrouwd met Albert Azzo II van Este en werd zo de moeder van Hugo V van Este.
Zoon van Gersenda en Theobald III:

6b. Paula van Maine
Zij was een dochter van Herbert I van Maine.
Zij was gehuwd met Jean van Beaugency, en werd zo de moeder van Eli van Beaugency die later graaf van Maine wordt. Jean werd monnik in Saint-Auban te Angers in 1097 en was een zoon van Lancelin van Beaugency.
Zoon:

  • Eli van Beaugency (Volgt 7)

7. Eli I van Beaugency
Geboren circa 1060 – overleden 11 juli 1110. Hij was graaf van Maine.
Eli was een zoon van Jan van Beaugency (1042 – Angers, 1097) en van Paula van Maine.

Eli is geboren in de adel van Anjou en was via zijn moeder een kleinzoon van Herbert I van Maine. Hij werd een belangrijke aanvoerder van Anjou en een persoonlijke vriend van Godfried IV van Anjou. In 1089 veroverde hij het kasteel van Ballon (Sarthe) op de Normandiërs en in 1090 nam hij de bisschop van Le Mans (stad) gevangen, die een bondgenoot van Normandië was. In 1093 kocht hij Maine van zijn neefHugo V van Este voor een bedrag van 10.000 schellingen.

Als graaf bleef Eli in conflict met de Normandiërs, waarbij hij steeds werd gesteund door Anjou. Hij wilde deelnemen aan de eerste kruistocht maar ging niet omdat hij bang was dat de Normandiërs in zijn afwezigheid Maine zouden aanvallen. In 1098 viel Eli Robert II van Bellême aan maar werd gevangengenomen. Daarna werd de stad Le Mans door de Normandiërs veroverd. Eli werd vrijgelaten en keerde terug naar zijn goederen in Anjou. Samen met Godfried begon hij in 1100 aan de herovering van Maine en wist na een beleg van drie maanden Le Mans weer in te nemen. In 1101 sloot Eli een verbond met Hendrik I van Engeland tegen hertog Robert Curthose van Normandië. Eli steunde de opstand van Godfried tegen zijn vader, die uiteindelijk mislukte en was in 1106 aanwezig bij het overlijden van Godfried. Ook in 1106 vocht Eli mee in de slag bij Tinchebrai, waar hij de reserves van Hendrik aanvoerde. Zijn aanval besliste de veldslag in Hendriks voordeel.

Eli is begraven in Saint-Pierre de la Couture.

Eli trouwde met Mathilde van Château-du-Loir (ca. 1055 – 1099) waardoor hij de kastelen van Château-du-Loir, Le Grand-Lucé en Outillé verwierf.
Eli en Mathilde kregen een dochter:

– Ermengarde van Maine (Volgt 8).

Eli hertrouwde met Agnes van Aquitanië, dochter van Willem VIII van Aquitanië, die verstoten was door Alfonso VI van Castilië. Uit dit huwelijk werden geen kinderen geboren.

 

8. Ermengarde van Maine
Geboren 1096 – overleden 15 januari of 12 oktober 1126. Zij was de dochter en erfgename van Eli I van Maine en van Mathilde van Loir.
Zij volgde haar vader in 1100 op als gravin van Maine en regeerde samen met haar echtgenoot Fulco V “de Jonge” van Anjou  (Zie Graven van Anjou nr. 11).
Zij kregen volgende kinderen:

  • Alice/Isabella (ca. 1110 – Abdij van Fontevraud, 1154), trouwde (Lisieux, juni 1119) met William Adelin en nam daarbij de naam Mathilde aan. Willem verdronk bij het vergaan van het White Ship en Alice werd na verloop van tijd non en later abdis (1150) te Fontevraud.
  • Sybille van Anjou (1116-1165), die huwde met hertog Willem III van Normandië
  • Godfried V van Anjou  (Volgt Graven van Anjou nr. 12)
  • Eli II van Maine.

Na haar dood laat Fulco zijn graafschappen na aan hun zoon Godfried en vertrekt naar het Heilig Land. Hij hertrouwt daar met Melisende van Jeruzalem en wordt koning van Jeruzalem.

 

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Terug naar:

Graven en Gravinnen

handtekening 2016

1 augustus 2016