Koningen van Napels

Het koninkrijk Napels, bestaande uit het zuidelijk deel van het Apennijns Schiereiland, was het restant van het oudekoninkrijk Sicilië na de afscheiding van het eiland Sicilië als gevolg van de opstand van de Siciliaanse Vespers van 1282. Bekend bij tijdgenoten als het koninkrijk Sicilië werd het het koninkrijk Napels genoemd om het te onderscheiden van de eilandgebaseerde staatsinrichting.
Karel van Anjou, aan wie paus Urbanus IV Sicilië na de dood van Koenraad IV had aangeboden, versloeg de laatste Hohenstaufers Manfred en Konradijn in 1266. Zijn politiek, waaronder het verplaatsen van de hoofdstad van Palermo naar Napels, leidde in 1282 tot de Siciliaanse Vespers, waarna het eiland Sicilië bij pauselijk besluit aan Peter III van Aragón kwam.
Het nog steeds over Napels regerende huis Anjou hervormde het bestuur naar Frans model en versterkte het feodalisme in het rijk, waardoor de welvaart in de 14e eeuw een teruggang kende

 

Wapen Anjou vanaf 1277

Wapen Anjou vanaf 1277

1. Karel I van Anjou, koning van Napels
Koning van Scilië (tot 1282), Koning van Napels, Graaf van Anjou, de Provence en Maine
Geboren einde maart 1227 – overleden Foggia, 7 januari 1285. Hij was de jongste zoon van koning Lodewijk VIII (Zie de Capetingers nr. 15) van Frankrijk en Blanca van Castilië.
In 1246 trouwde hij met Beatrix van Provence, gravin van Provence en van Forcalquier, dochter van graaf Raymond Berengarius IV (Zie Graven van Provence nr. 11). Door dit huwelijk werd hij graaf van Provence en van Forcalquier (1246-1267). Bij zijn huwelijk verleende zijn broer, Lodewijk IX van Frankrijk, hem de titels van graaf van Anjou en graaf van Maine. In 1248 nam hij, samen met zijn broer Lodewijk IX, deel aan de Zevende Kruistocht.

Anjou vanaf 1246

Anjou vanaf 1246

Door paus Clemens IV werd hij in 1266 aangesteld tot koning van Sicilië, als tegendienst voor de verdrijving van de Hohenstaufer Manfred van Sicilië, (bastaard)zoon van keizer Frederik II. In 1282 werd hij afgezet in de Siciliaanse Vespers, het gebied rond Napels (dat hij hoofdstad had gemaakt van het koninkrijk Sicilië) bleef wel in zijn bezit. Zo richtte hij het Koninkrijk Napels op.

Anjou 1246

Anjou tot 1246

Karel van Anjou veranderde tweemaal van wapen tijdens zijn leven. Aanvankelijk voerde hij een wapen waarvan de kasteeltjes verwezen naar het wapen van zijn moeder, Blanca van Castilië. Zijn tweede wapen nam hij aan in 1246, toen hij de graafschappen Anjou en Maine kreeg van zijn broer, de Franse koning. In 1277 kocht hij de rechten op het koninkrijk Jeruzalem van Maria van Antiochië en voegde hij het wapen van Jeruzalem toe aan zijn eigen blazoen.

Uit zijn huwelijk met Beatrix, kwamen de volgende kinderen:

  • Lodewijk (1248-1248)
  • Blanca (1250-1269), in 1265 gehuwd met Robrecht III van Béthune(1249-1322), graaf van Vlaanderen
  • Beatrix (1252-1275), in 1273 gehuwd met Filips I van Courtenay (1243-1283), titulair keizer van Constantinopel
  • Karel II van Anjou (1254-1309), graaf van Anjou en van Maine, koning van Napels
  • Filips (1256-1277), prins van Achaea, in 1271 gehuwd met Isabella van Villehardouin (1263-1312), prinses van Achaië en van Morea
  • Robert (1258-1265)
  • Elisabeth (1261-1300), gehuwd met koning Ladislaus IV van Hongarije(1262-1290)

In 1268 huwde hij met Margaretha van Bourgondië (1249-1308), gravin van Tonnerre, dochter van Odo van Bourgondië en Mathilde II van Bourbon. Dit huwelijk bleef kinderloos.

Karel II van Anjou

Karel II van Anjou

2. Karel II van Anjou, bijgenaamd de Manke
Koning van Napels, Graaf van Anjou, de Provence en Maine
Geboren 1254 – overleden Napels, 5 mei 1309. Hij was een zoon van Karel I van Anjou en Beatrix van Provence.
Na het overlijden van zijn moeder in 1267 werd hij graaf van Provence. In 1270 huwde hij Maria van Hongarije (1245-1323), dochter van koning Stefanus V van Hongarije en zuster en erfgename van koning Ladislaus IV van Hongarije.  Zij kregen de volgende kinderen:

  • Karel Martel van Anjou (1271-1295), titelvoerend koning van Hongarije
  • Margaretha van Anjou (1273-1299) (Volgt 3)
  • Lodewijk (1274-1297), bisschop van Toulouse
  • Robert De Wijze (1277-1343), koning van Napels
  • Filips I van Tarente (1278-1332), prins van Tarente en van Achaea
  • Blanca (1280-1310), in 1295 gehuwd met koning Jacobus II van Aragón (1267-1327)
  • Raymond Berengar (1281-1307), graaf van Andria
  • Jan (1283-), priester
  • Tristan (1284-1286)
  • Eleonora (1289-1341), in 1302 gehuwd met koning Frederik III van Sicilië (1272-1336)
  • Maria (1290-1347), in 1304 gehuwd met koning Sancho van Mallorca (1276-1324), en in 1326 met Jacob van Ejerica (1298-1335)
  • Peter (1292-1315), graaf van Gravina
  • Jan van Anjou (1294-1336), hertog van Durrës, prins van Achaïe
  • Beatrix (1295-1321), in 1305 gehuwd met Azzo VIII d’Este (-1308), en in 1309 met Bertrand des Baux (-1351), graaf van Andria

Na de Siciliaanse Vespers (1282) ging hij naar Napels, wanneer zijn vader in Frankrijk een vloot aan het uitrusten is. Bij een expeditie tegen de Aragonese vloot werd hij krijgsgevangen gemaakt. Pas vier jaar later, in 1289, bekwam hij zijn vrijheid weer, en liet zich kronen als koning van Napels. Hij deed vergeefse pogingen om Sicilië, dat zijn vader had verloren, te herwinnen. Hij regeerde evenwel met meer zachtheid en wijsheid dan zijn voorganger. Zo sloot hij tijdens zijn regering vrede met Aragón en erkende hij de heerschappij van Frederik van Aragón over Sicilië.

Hij stierf op 5 mei 1309 en liet de troon na aan zijn zoon Robert De Wijze (1277-1343).

3. Margaretha van Anjou
Gravin van Anjou en Maine
Geboren 1273 – overleden 31 december 1299) was de oudste dochter van Karel II van Anjou en van Maria van Hongarije.
In 1290 huwde zij met Karel van Valois (1270 – 1325), zoon van koning Filips III van Frankrijk (Zie Capetingers nr. 17) en van Isabella van Aragón.  Zij kreeg bij haar huwelijk Anjou en Maine als bruidsschat mee.

Zij hadden de volgende kinderen:

  • Isabella (1292-1309), die in 1297 huwde met hertog Jan III van Bretagne (1286-1341)
  • Filips VI van Frankrijk (1293-1350), hertog van Valois en koning van Frankrijk
  • Johanna (1294-1342) (Volgt 4)
  • Margaretha (1295-1342), die in 1310 huwde met hertog Guy I van Blois (-1342)
  • Karel (1297-1346), hertog van Alençon,
  • Catharina (1299-1300).

Johanna van Valois

Johanna van Valois

4. Johanna van Valois (Longpont (Picardië), 1294 – Abdij van Fontenelle bij Maing, 7 maart 1352) was een dochter van Karel van Valois en Margaretha van Anjou. In 1305 huwde zij met Willem van Avesnes, graaf van Henegouwen, Holland en Zeeland. Hij was een zoon van Jan II van Avesnes (Zie Graven van Holland nr. 13) en Filippa van Luxemburg (Zie Graven van Luxemburg nr. 9).
In 1322 werd zij vrouwe van Maing. Na de dood van haar echtgenoot in 1337, wordt zij religieuze en trekt zij zich terug in de Abdij van Fontenelle bij Maing, waar haar dochter Isabella en haar kleindochter Anna van Beieren zich bij haar komen vervoegen. Johanna kwam tussen om Henegouwen te vrijwaren van de gevolgen van het Frans-Engels conflict. In 1339 ontvangt zij haar schoonzoon, Eduard III van Engeland in de abdij van Fontenelle om de geesten te bedaren. Zij begeeft zich naar Parijs om te overleggen met haar broer Filips VI van Frankrijk en naar Gent naar haar dochter Filippa.

Kinderen uit het huwelijk van Johanna en Willem:

  • Jan (1306-1316)
  • Willem, (1317-1345) graaf van Holland, Zeeland en Henegouwen
  • Margaretha (1311 -1356), gehuwd met keizer Lodewijk de Beier
  • Filippa (1314-1369) gehuwd met koning Eduard III van Engeland
  • Johanna, (1315-1374) (Volgt Graven van Holland nr. 15a)
  • Agnes, overleden na 1327
  • Isabelle (1323-1361), in 1354 gehuwd met Robert van Namen (1323-1391), heer van Beaufort-en-Argonne
  • Lodewijk (1325-1328).