De Graven van Ringelheim stammen uit het geslacht van de Hertogen van Saksen.

Wij vangen aan met:

1. Widukind van Saksen.
Geboren 743 – overleden 807.
Hij was de leider van het Saksische volk en tegenstander van de Frankische koning Karel de Grote ten tijde van de Saksenoorlogen (772-804). Uiteindelijk won Karel de Grote, voegde het stamhertogdom Saksen toe aan het Frankische Rijk en beval de bekering van de heidense Saksen tot het rooms-katholicisme. Hij is de eerste bij naam bekende hertog van het hertogdom Saksen. In latere tijden werd Widukind het symbool van de Saksische onafhankelijkheid en een legendarisch figuur.
Over de afkomst en de jeugd van Widukind (wiens naam “kind van het woud” betekende en welke waarschijnlijk een gekozen naam was om zijn rol als leider van het verzet tegen de Franken te onderstrepen) is niets bekend. Hij was getrouwd met Geva van Vestfold, zuster van de Deense koning Siegfried I (776 – 803) bij welke vorst hij, naar vermeld in de koninklijke Frankische annalen, toevlucht vond in zowel in 777 als in 782.

Voor de tijd van Widukind was het bij de Saksen gebruikelijk dat zij hun hertogen alleen in tijden van oorlog als legeraanvoerder kozen (dat is dan ook de letterlijke betekenis van het woord hertog), en dat dezen in vredestijd weer terug traden. Onder het hertogschap van Widukind echter was gedurende tientallen jaren sprake van een permanente opstand waardoor het mogelijk werd dat hij zeer lang in functie bleef en de Saksen eraan gewend raakten onder een centraal regime te staan. Hiermee vergrootte Widukind zijn invloed op het volk en dat van zijn familie, waaruit later verschillende Saksische dynastieën voortkwamen zoals de Ottonen, Welfen, Ascaniërs en Billungen. Ook na zijn overgave aan Karel de Grote kon hij zijn positie van hertog van de Saksen behouden.

Widukind stierf vermoedelijk in 807 bij een slag tegen de Zwaben. Hij zou zijn begraven te Enger in Herford (in het huidige Noordrijn-Westfalen) en modern onderzoek heeft daar in de kerk inderdaad skeletresten uit zijn tijd gevonden, maar geen directe aanwijzingen voor een graf van Widukind. In Enger wordt op zijn feestdag 6 januari nog ieder jaar brood uitgedeeld (de Wittekindspende), een traditie die tot ver in de middeleeuwen teruggaat en ter nagedachtenis van Widukind zou zijn.
Widukind verscheen later in legenden als een heilige en bouwer van vele kerken. Vóór zijn doop zou hij op een zwart paard hebben gereden en daarna op een wit. Het zwarte paard (Saksenros) is afgebeeld op het wapen van Herford en het witte paard op de vlaggen van Noordrijn-Westfalen, Nedersaksen en Twente.

Hij was getrouwd met Geva van Vestfold, zuster van de Deense koning Siegfried I (776 – 803).
Zoon:
– Wigebard (Volgt 2)

–

2. Wigebard van Saksen
Geboren circa 780 – overleden 827. Zoon van Widukind van Saksen en Geva van Vestfold.
Hij was gehuwd met  Sindacilla Odrade van Friesland (geboren 756 – overleden 800), dochter van de Friese koning Radboud (Zie koningen der Friezen nr. 4).
Kinderen:
– Bruno, hertog van Saksen (Volgt Duitse Koningen en Keizers nr. 3).
– Walpert, graaf van Ringelheim (Volgt 3).
– Abbo van Saksen , graaf van Staden (Volgt  Hertogen van Saksen nr. 3).

3. Walpert, graaf van Ringelheim.
Geboren circa 805 – overleden 28 november 890. Zoon van Wigebard van Saksen en Sindacilla Odrade van Friesland.
Hij was gehuwd met Altburgis van Lesmona.

4. Reginhard, graaf van Ringelheim.
Geboren circa 828 – overleden 89. Zoon van Walpert van Ringelheim en Altburgis van Lesmona.
Hij was gehuwd met Mathilda van Merseburg.

5. Diederik, graaf van Ringelheim.
Geboren circa 867 – overleden 916. Zoon van Reginhard van Ringelheim  en Mathilda van Merseburg.
Gehuwd met Reginhilde (geboren ca. 870), was een “zeer edele” dochter van Godfred Haraldson (een zoon van de Deense koning Harald Klak) en van Gisela van Lotharingen (dochter van Lotharius II en Waldrada).

6. Mathilde van Ringelheim.
Geboren circa c. 895 – overleden Quedlinburg, 14 maart 968.
Dochter van Diederik van Ringelheim en Reginhilde.
Zij was de tweede vrouw van de Duitse koning Hendrik I de Vogelaar.
Op 19 september 909 huwde zij met Hendrik de Vogelaar.
Hij was vanaf 912 hertog van Saksen en vanaf 919 tot zijn dood koning van Duitsland. Hij was de grondlegger van de Ottoonse dynastie van Saksische koningen en keizers.
Hun kinderen waren:
– Otto I, de latere koning en keizer van het Heilige Roomse Rijk; (VOLGT Duitse Koningen en Keizers nr. 7.a)
– Bruno de Grote, de latere aartsbisschop van Keulen;
– Hendrik, de latere hertog van Beieren;
– Gerberga, de latere vrouw van onder andere Lodewijk IV van Frankrijk (VOLGT Duitse Koningen en Keizers nr. 7.b)
– Hedwig, de moeder van Hugo Capet, de stichter van het Franse koningshuis van de Capetingen.(VOLGT Duitse Koningen en Keizers nr.7.c)