Byzantium
Het Byzantijnse Rijk (kortweg Byzantium) of Oost-Romeinse Rijk was een keizerrijk dat in de late oudheid en de daaropvolgende middeleeuwen een groot deel van het oostelijke Middellandse Zeegebied besloeg, met als hoofdstad Constantinopel.
Wat nu het Oost-Romeinse Rijk wordt genoemd was de overgebleven oostelijke helft van hetRomeinse Rijk nadat het westelijke deel uiteindelijk ten onder ging door onder andere de Grote Volksverhuizing en interne instabiliteit tijdens de 5e eeuw. Hoewel de cultuur, de religie en de taal van het rijk overwegend Grieks waren, beschouwden de Byzantijnen zichzelf als inwoners van het Romeinse Rijk en zagen hun heersers zich niet alleen als de opvolgers van de Romeinse keizers maar zelfs als een ononderbroken continuering hiervan. Het rijk vormde lange tijd een buffer tussen West-Europa en het Arabische Rijk en Centraal-Aziatische rijken als de Seltsjoeken en Mongolen.
Macedonische dynastie
Basilius I de Macedoniër
1. Basilius I de Macedoniër (Grieks: Βασίλειος; Latijn: Basilius)
Geboren Thracië 827 – Overleden Constantinopel 29 augustus 886.
Hij was een Byzantijns keizer (867 tot 886) van Armeense afkomst en stichter van de Macedonische dynastie (867–1056). Hij klom geleidelijk op van de boerenschuur naar de troonzaal, dankzij keizer Michaël III (zijn vermeende [half] broer) , een alcoholist wiens vriendschap en vertrouwen hij won, maar die hij in 867 uit de weg liet ruimen. Daarvoor had hij ook al diens oom Bardas, broer en adviseur van Michaels moeder, keizerin Theodora II, in 866 laten vermoorden. Basileios had bovendien een langdurige verhouding met de vrouw van Michael III, Eudokia, met wie hij meerdere kinderen kreeg. Als keizer was hij berucht vanwege deze intriges, maar hij leverde uitstekend werk, o.m. voor de ontwikkeling van de rechtswetenschap. Zijn Procheiron en Epanagogebereidden ter zake het terrein voor Leo VI (886-912). Daarnaast luidde hij Byzantiums bloeitijdperk in door een autonomistische kerkelijke politiek. Onder zijn regering kwam de Slavische wereld in de vaste greep van de Byzantijns-christelijke cultuur, onder meer door de missie van Cyrillus en Methodius.
De zogenaamde Macedonische dynastie waar Basileios de grondlegger van was, werd behalve door Leo VI en Constantijn VII vooral bepaald door kundige militairen. Dankzij de problemen bij zijn eeuwige rivalen, kon hij zich toeleggen op de Byzantijnse bezittingen in de Middellandse zee. De Abbasiden in het oosten hadden af te rekenen met de Zanj Opstanden (869-883) en de Bulgaren in het noorden hadden af te rekenen met de Slaven van het Groot-Moravische Rijk (833-893).Dat gaf de mogelijkheid aan Basileios I het rijksgezag te herstellen op de Dalmatische kust en in Zuid-Italië, waar het Emiraat Bari werd heroverd. Hij breidde daarnaast zijn invloed in Azië uit tot de bovenloop van de Eufraat.
Hij was gehuwd met Eudokia Ingerina. Dochter van Inger van de Varangiaanse garde en Melissena Martinaki.
Vader van:
– Gregoria (Volgt 2).
– Constantine
– Leo VI was van 886 tot 912 keizer van het Byzantijnse Rijk.
– Stephen I, patriarch van Constantinopel
– Alexander was de derde zoon van Basilius I. Hij was keizer van Byzantium van mei 912 tot juni 913.
– Anna Porhyrogenita
– Helena Porhyrogenita
– Maria Porhyrogenita
– Anastasia
Dochter van Basileios I de Macedoniër, Byzantijnse keizer en Eudokia Ingerina.
Zij was gehuwd met Niketas Skleros (overleden 921), zoon van Leon Skleros (uit een Byzantijnse adellijke familie van Armeense oorsprong). Hij werd genoemd als admiraal van de keizerlijke vloot.
Kinderen:
– Photeinos (Munir) Skleros (Volgt 3)
– Bardas Skleros
– Marie
Zoon van Niketas Skleros en Gregoria van Byzantium.
Geboren circa 903 – overleden na 944.
Legerbevelheber. Getrouwd met Gregoria Mamikonian.
Zoon:
Konstantinos Skleros (Volgt 4).
Geboren circa 920. Zoon van Photeinos (Munir) Skleros en Gregoria Mamikonian.
Hij was getrouwd met Sophia Phokaina van de Phokas familie.
Konstantinos was broer van Bardas, een beroemd generaal die in de periode 975-979 tevergeefs een opstand leidde om zelf keizer te worden.
Dochter:
– Theophanu.
Geboren 956 Constantinopel – overleden 15 juni 991 Nijmegen.
Zij was een nicht van keizer Johannes I Tzimiskes.
Zij was gehuwd met Otto II (geboren eind 955 – overleden Rome, 7 december 983) was hertog der Saksen, koning van Duitsland en Italië en keizer van het Heilige Roomse Rijk. Otto was de zoon van keizer Otto de Grote, de meest succesvolle vorst sinds Karel de Grote, en diens tweede vrouw Adelheid van Italië.
Kinderen:
– Adelheid, (973/974 – 14 januari 1044), non in de abdij van Quedlinburg en tijdens zijn opstand ontvoerd door Hendrik II van Beieren; in 999 abdis van Quedlinburg, in 1014 van Gernrode en in 1039 van de Gandersheim.
– Sophia (oktober 975 – eind januari 1039), opgevoed in de abdij van Gandersheim waar ze non werd, in 1002 abdis van Gandersheim en in 1012 ook abdis van Essen.
– Mathilde (979 – Echtz, 1025) (Volgt Duitse Koningen en Keizers nr. 9)
– Otto III, (juni/juli 980–1002), Rooms keizer.
– Een dochter, een tweelingzus van Otto, zij stierf vóór 8 oktober 980.
21 februari 2016