Marenteel Lodewijk IX van Frankrijk

De oudst bekende voormoeder in deze Marenteel van mijn voorvader Lodewijk IX van Frankrijk (1214 – 1270) is Grimhilde (± 760 – ….).

Lodewijk IX van Frankrijk

1. Grimhilde
Geboren rond 760. Van haar afkomst is niets bekend.
Zij was gehuwd met Leuthard I van Parijs. Geboren rond 760, overleden na 816.
Hij was een vooraanstaande Frankische edelman. Hij was zoon van Gerard I van Parijs (Zie Graven van Parijs nr. ) en zijn vrouw Rotrude, dochter van Carloman, zoon van Karel Martel.
Dochter van Grimhilde en Leuthard:
  • Engeltrude van Parijs (Volgt 2)

2. Engeltrude van Parijs
Geboren rond 790, overleden in 850. Dochter van Engeltrude van Parijs, dochter van Leuthard I van Parijs en Grimhilde.
Zij was gehuwd met Odo van Orléans. Geboren circa 780, overleden juni 834. Hij was een vooraanstaande hoveling van Karel de Grote en Lodewijk de Vrome. Odo was zoon van Hadrianus van Orléans (Zie Graven van Orléans nr. 2) en Waldrada van Hornbach. Zijn vader was zwager van Karel de Grote en daardoor was Odo een volle neef van Lodewijk, via diens moeder. Hij had dus uitstekende connecties en was daarbij ongevaarlijk omdat hij geen aanspraken op de troon had, de ideale combinatie voor een carrière aan het hof. Hij was een trouwe aanhanger van Lodewijk de Vrome en een gunsteling van diens tweede vrouw Judith van Beieren.
Engeltrude en Odo hadden de volgende kinderen:

  • Gebhard I van de Lahngau (Graaf In Niederlahngau)  ± 817-879 
  • Waldrada II van Orleans (Non Abdij van Remiremont (Gravin Van Wormsgau)  ± 818 – ….
  • Willem, in 866 gedood in Bourgondië
  • Godfried van Orleans  ± 819 – ….
  • Odo II van Neustrie (Graaf In de Lahngau)  ± 821- ….
  • Ermentrudis van Orléans, eerste vrouw van Karel de Kale (Volgt 3)

3. Ermentrudis van Orléans
Geboren rond 820, overleden op 6 oktober 869. Dochter van Odo van Orléans en Engeltrude van Parijs. Zij trouwde op 13 december 842 te Quierzy op 12-jarige leeftijd met de toen 19-jarige Karel de Kale. Nadat haar broer Willem in 866 in conflict met Karel was gedood, verliet zij Karel en trok zich terug in de abdij van Hasnon. Zij was beroemd om haar borduurwerk. Ze ligt begraven in de Kathedraal van Saint-Denis.
Ze was gehuwd met koning Karel de Kale der Franken. Geboren te Frankfurt am Main op 13 juni 823, overleden te Avrieux, Savoye op  6 oktober 877. Hij was koning van West-Francië (840/843-877), tot keizer gekroond van Heilige Roomse Rijk (875-877) als Karel II, met de grenzen van zijn land vastgesteld door het Verdrag van Verdun in 843, was de jongste zoon van keizer Lodewijk de Vrome en zijn tweede vrouw Judith van Beieren.
Hij was dus een kleinzoon van Karel de Grote (Zie Stamreeks Karel de Grote nr. 3).
Op 12 oktober 869 (vijf dagen na het overlijden van zijn eerste vrouw) trouwde Karel met Richildis, dochter van Bivinus van Metz.
Kinderen van Ermentrudis en Karel de Kale:
  • Guldreguda der Karolingen  ± 840 – ….
  • Judith der Karolingen 846-870  Zij werd in 856 uitgehuwelijkt aan de bijna 60-jarige Ethelwulf van Wessex en na diens dood in 856 gedwongen te huwen met diens zoon Ethelbald. In 860 wederom weduwe leefde ze terug aan het hof van haar vader. Zij werd daar in 861 (ze was dus nog geen 20 jaar oud) geschaakt door Boudewijn I van Vlaanderen (Zie Graven van Vlaanderennr. 1)
  • Lodewijk II de Stamelaar van West-Francie  846 – 879 (Volgt Stamreeks Karel de Grote nr. 4)
  • Lucretia ± 850 – 884  Zij trouwde met Radbout II van Egmont (Zie Heren van Egmont nr. 3)
  • Alberada van Lotharingen  851 – 916 
  • Hildegarde der Franken  ± 852 – ….
  • Liudolf II van Saksen  ± 855 – 912 
  • Godehilde der Franken  ± 865 – 929 (Volgt 4)
4. Godehilde der Franken
Geboren omstreeks 865, overleden in 929. Dochter van Keizer Karel de Kale der Franken en Ermentrudis van Orléans.
Zij was gehuwd met Godfried III van MaineGeboren omstreeks 865, overleden circa 907.
Kinderen
  • Aubert du Maine
  • Geoffroy Rorgon du Maine  ± 890 – 958
  • Godehilde du Maine  891 – 922
  • Bilihildis Bichildis du Maine  ± 895 – > 950
  • Mélisende du Maine  > 904 – > 952 (Volgt 5)

 

5. Mélisende du Maine
Geboren na 904, overleden na 952. Dochter van Godehilde de Franken en Godfried III van Maine.
Zij was gehuwd met Hervé du Perch. Overleden na 955.
Kinderen:
  • Gerberge de Mortagne du Perche  ± 945 – …. (Volgt 6)
  • Hervé II de Mortagne  …. – < 1000

 

6. Gerberge de Mortagne du Perche
Geboren omstreeks 945. Dochter van Hervé du Perche en Mélisende du Maine.
Zij was gehuwd met Gelduin II ‘le Jeune’ de Saumur. Overleden in 1040. Zoon van Gelduin ‘le Vieux’ de Saumur en Aénor Alienor de Doué.
Dochter:
  •  Chana de Saumur  ± 985 – …. (Volgt 7)

 

7. Chana de Saumur
Geboren omstreeks 985. Dochter van Gelduin II ‘le Jeune’ de Saumur en Gerberge de Mortagne du Perche.
Zij was gehuwd met Gausbert II de Maille. Geboren in 985, overleden in 1038.
Kinderen:
  • Techildis de Maille  ± 1005 – …. (Volgt 8)
  • Hardouin Guelduin de Maille   …. – ± 1067

Chana was 2e gehuwd met Auffroy de Fougeres.
Kinderen:

  • Méen II de Fougeres  …. – ± 1074
  • Denise de Fougeres  …. – 1096

 

8.Téchildis de Maille
Geboren omstreeks 1005. Dochter van Gausbert II de Maille en Chana de Saumur.
Zij was gehuwd met Geoffroy I “le Fort” de TrevesGeboren rond 1000, overleden in 1059. Zoon van Thibaut de Treves.
Kinderen:
  • Hugh de Treves  …. – > 1073
  • Téchildis van Trier de Treves  ± 1037 – …. (Volgt 9)

 

 

9. Téchildis van Trier de Treves
Geboren omstreeks 1035. Dochter van Geoffroy I “le Fort” de Treves en Téchildis de Maille.
Ze was gehuwd met Eon de Blaison. Geboren omstreeks 1025, overleden in 1086. Zoon van Thibaud II de Blaison.
Dochter:

  • Gerberge de Blaison

 

10. Gerberge de Blaison
Geboren in 1053. Dochter van Eon de Blaison en Téchildis van Trier de Treves.
Zij was gehuwd met Barthelemy de L’Isle BouchardGeboren in 1049. Zoon van Archambaud de Borell en Agnes de l’isle Bouchard.
Dochter van Gerberge en Barthelemy:

  • Amalberga de L’Isle Bouchard

 

Amalberga

11. Amalberga de L’Isle Bouchard
Geboren rond 1080, overleden in 1151.  Dochter van Barthelemy de L’Isle Bouchard en Gerberge de Blaison.
Zij was gehuwd met Aimery I van Châtellerault. Geboren rond 1080, overleden na 1103.Amalberga en Aimery hadden de volgende kinderen:

  • Hugo …. – < 1176  Opvolger van zijn vader
  • Raoul …. – 1190
  • Eleonora van Châtellerault  1103 – 1130 (Volgt 12)
  • Amable  Getrouwd met Wulgrin II, Graaf van Angoulême
  • Aois
Amalberga en Aimery waren ongeveer zeven jaar getrouwd voordat zij haar man verliet om de minnares te worden van hertog Willem IX van Aquitanië; dit werd een beruchte verbindintenis.
Tijdens zijn reis door Poitou, ontmoette hertog William de “verleidelijke” Dangereuse. Dit leidde ertoe dat ze haar echtgenoot verliet voor Hertog William IX van Aquitanië, die door de kerk werd geëxcommuniceerd wegens “haar ontvoerd”; ze leek echter een bereidwillige partij te zijn in deze zaak. Hij installeerde haar in de toren van Maubergeonne van zijn kasteel in Poitiers (leidend tot haar bijnaam La Maubergeonne) en schilderde zelfs een portet van haar op zijn schild.
Toen hij terugkeerde naar Poitiers vanuit Toulouse, was zijn vrouw Philippa uit Toulouse woedend om een ​​rivaliserende vrouw in haar paleis te ontdekken. Ze deed een beroep op haar vrienden aan het hof en de kerk; echter, geen edelman kon haar helpen.  Vernederd, koos Philippa in 1116 om zich terug te trekken in de abdij van Fontevrault, waar ze, ironisch genoeg, bevriend raakte met Ermengarde van Anjou, de eerste vrouw van Willem.
Amalberga en Willem hadden drie kinderen: 
  • Henri …. -1132  Monnik en later Prior van Cluny
  • Adelaide, trouwde met Raoul de Fay
  • Sybille, abdis van Saintes
12. Eleonora van Châtellerault
Geboren in 1103, verleden in 1130. Dochter van Aimery I van Châtellerault en Amalberga.
Zijn was gehuwd met Willem X van Aquitanië. Geboren te Toulouse, 1099, overleden te Santiago de Compostella, 9 april 1137. Bijgenaamd de Heilige, was een zoon van Willem IX van Aquitanië en van Filippa van Toulouse. Als graaf van Poitiers was hij Willem VIII.
Dochter:
  • Eleonora van Aquitanië (Volgt 13)
Eleonora van Aquitanië2

Eleonora van Aquitanië

13. Eleonora van Aquitanië (geboren ca. 1122 – overleden Abdij van Fontevraud, Frankrijk, 1 april 1204)
Zij was hertogin van Aquitanië en achtereenvolgens koningin van Frankrijkkoningin van Engeland, en regentes van Engeland.
Eleonora was de dochter en erfgename van hertog Willem X van Aquitanië en Eleonora van Châtellerault. Eleonora kreeg uit haar twee huwelijken de volgende kinderen:

Bij Lodewijk VII van Frankrijk (Zie Capetingers nr. 13)(Zie ook Marenteel Margaretha van Constantinopel nr. 3) :

Bij Hendrik II van Engeland (Zie Koningen van Engeland nr. 24):

  • Willem, jong overleden
  • Hendrik de Jongere, graaf van Maine
  • Mathilde Plantagenet, gehuwd met Hendrik de Leeuw
  • Richard Leeuwenhart, koning van Engeland
  • Godfried, hertog van Bretagne
  • Eleonora (Volgt 14)
  • Johanna, gehuwd met (1177) Willem II van Sicilië en met (1196) Raymond VI van Toulouse
  • Jan zonder Land, koning van Engeland na Richard

14. Eleonora van Engeland (1162-1214) was de dochter van koning Hendrik II van Engeland en Eleonora van Aquitanië. Zij trouwde in 1170 op 8-jarige leeftijd met koning Alfons VIII van Castilië, waardoor de grens met de Pyreneeën werd beveiligd en kreeg Gascogne mee als bruidsschat. Eleonora stierf enkele weken na haar echtgenoot in 1214. Het paar kreeg de volgende kinderen:

  • Berenguela, koningin van Castilië (1180 – 1246), echtgenote van Alfons IX, koning van León
  • Sancho, prins van Castilië (1181)
  • Sancha, prinses van Castilië (1182 – 1184)
  • Urraca, prinses van Castilië (1186 – 1220), echtgenote van Alfons II van Portugal
  • Blanca van Castilië, prinses van Castilië  (1188 – 1252) (Volgt 5)
  • Ferdinand, prins van Castilië (1189 – 1211)
  • Mafalda, prinses van Castilië (1191 – 1204)
  • Hendrik, prins van Castilië (1192 – 119?)
  • Constanza, prinses van Castilië (1196 – 119?)
  • Eleonora, prinses van Castilië (1202 – 1244), echtgenote van Jacobus I van Aragón
  • Hendrik I, koning van Castilië (1204 – 1217), zijn opvolger
  • Constanza (? – 1243), abdis van de Koninklijke Abdij van Las Huelgas in Burgos, gesticht door haar vader.

15. Blanca van Castilië (ook: Blanche van Castilië)
Geboren Palencia, 4 maart 1188 – overleden Melun, 27 november 1252. Ze was een dochter van koning Alfons VIII van Castilië en Eleonora van Engeland.
Zij was als echtgenote van koning Lodewijk VIII koningin van Frankrijk en na de dood van haar echtgenoot ook lange tijd regentes van het koninkrijk.

Toen haar echtgenoot in november 1226 overleed, in volle kruistocht tegen de Katharen, werd Blanca plots regentes voor haar twaalfjarige zoontje Lodewijk IX, in een koninkrijk aan de rand van de opstand. Met steun van de pauselijk legaat Frangipani wist zij met succes haar gezag te herstellen over rebellerende vazallen en kon zij met name Chartres, Blois en Languedoc voor haar zoon herwinnen. Vanaf de meerderjarigheid van Lodewijk IX in 1234, betrok zij hem langzamerhand steeds méér bij de regeringstaken, zonder zichzelf echter volledig terug te trekken.

Nadat Lodewijk IX, ondanks de waarschuwingen van zijn moeder, in 1248 inscheepte voor de Zevende Kruistocht, werd zij opnieuw alleen gevolmachtigd regentes. De kruistocht leek haar een geldverslindende en gevaarlijke onderneming en het verloop van de geschiedenis heeft haar gelijk gegeven. Blanca van Castilië zou haar beide zoons niet meer terugzien. Robert I van Artesië sneuvelde in El-Mansoera en Lodewijk zou pas terugkeren in Parijs toen zijn moeder was begraven.

In 1250 had zij nog af te rekenen met de zogeheten pastoureaux, opstandige landlieden die al plunderend door Frankrijk trokken. Dat werd haar laatste optreden. In 1251 verergerde de hartkwaal waaraan ze reeds enkele jaren leed. Zij besloot zich terug te trekken in het cisterciënzerklooster van Maubuisson, dat zij tien jaar eerder gesticht had en waar zij op 12 november 1252 overleed op de leeftijd van 64 jaar.

Zij werd door een verdrag (januari 1200) tussen de koningen Filips Augustus van Frankrijk en Jan zonder Land van Engeland verloofd met de Franse kroonprins Lodewijk (1187-1226), de latere Lodewijk VIII). Het huwelijk vond plaats op 23 mei 1200 in Pont-Audemer (Normandië).
Uit dit huwelijk kwamen dertien kinderen voort:

  • Blanche (1205-1206)
  • Agnes (1207-1207)
  • Filips – (9 september 1209 – 1218)
  • Alphonsus en Jan (1213-1213), tweeling,
  • Louis (de latere Lodewijk IX) (Volgt 16)
  • Robert – (25 september 1216 – 9 februari 1250)
  • Filips (1218-1220)
  • Jan Tristan- (21 juli 1219 – 1232)
  • Alfons van Toulouse – (11 november 1220 – 21 augustus 1271)
  • Filips Dagobert – (20 februari 1222 – 1232)
  • Isabella van Frankrijk – (juni 1225 – 23 februari 1269)
  • Stefan – (geboren en gestorven in 1226)
  • Karel I van Sicilië – (maart 1227 – 7 januari, 1285)

Lodewijk IX van Frankrijk

16. Lodewijk IX van Frankrijk
Genaamd de Heilige (Frans: Saint-Louis)
Geboren te Poissy op 25 april 1214, overleden nabij Tunis op 25 augustus 1270.
Uit het Huis Capet, was koning van Frankrijk van 1226 tot zijn dood. In 1297 werd hij door paus Bonifatius VIII heilig verklaard.

Hij was de tweede zoon van Lodewijk VIII en Blanca van Castilië. Nadat zijn vader op 12 november 1226 overleden was, werd hij reeds op 29 november, op 12-jarige leeftijd, totkoning gekroond in de kathedraal van Reims, die op dat ogenblik nog in de steigers stond. Hij stond aanvankelijk onder voogdijschap van zijn moeder, die erg beducht was voor een opstand van de feodale heren.
Op 11 april 1229 stond graaf Raymond VII van Toulouse hem krachtens het Verdrag van Meaux de Languedoc af (het gebied van Agen, alsmede Quercy en Rouergue), waardoor voor Frankrijk een belangrijke opening naar de Middellandse Zee ontstond. Lodewijk IX trad in 1234 in het huwelijk met Margaretha van Provence, de oudste dochter van graaf Raymond Berengar V van Provence. In 1241 bestreed hij met succes een feodale revolte in Poitou, die vanuit Engelandgesteund werd door koning Hendrik III. In 1242 verordende hij de openbare verbranding van de Talmoed, die bij karrenvrachten tegelijk in vlammen opging. Slechts weinige handschriften ontsnapten aan de vernietiging.

De uitzonderlijke vroomheid van Lodewijk IX, die zijn politiek realisme soms in de weg stond, uitte zich onder meer in zijn deelname aan de rampzalige Zevende Kruistocht (1248–1250), waarin hij bij Damiate gevangen werd genomen. Wat er in de Franse schatkist nog overbleef, werd toen besteed aan de betaling van zijn losgeld. Het was niet in het Franse staatsbelang dat hij na zijn vrijlating nog vier jaar in het oosten bleef. Hij keerde niet naar Parijs terug vóór de fatale hartkwaal van zijn moeder, de regentes Blanca van Castilië.

Niettemin wist Lodewijk het interne evenwicht van zijn koninkrijk te verzekeren, onder meer door de hervorming van de rechtspraak en het muntwezen. Hij stelde een nieuw soort koninklijke ambtenaren aan, zogenaamde enquêteurs, die de al bestaande baljuws moesten controleren. Het beeld van de “Heilige” koning Lodewijk, rechtsprekend onder een eik in het bos van Vincennes, is tot de collectieve verbeelding gaan behoren. Hij stichtte hospitalen, liefdadigheidsinstellingen en bevorderde kunsten en wetenschappen, voor zover die ten dienste van de religie stonden. Hij liet de Parijse universiteit uitgroeien tot één der intellectuele centra van de christenheid en het was ook onder zijn regering dat de gotiek in Frankrijk tot volle bloei kwam. In 1239 verwierf hij uit handen van de Byzantijnse keizer de zogenaamde doornenkroon en daarna, in 1241, nog andere relikwieën, waaronder een zogenaamd fragment van het kruis van Christus. Voor deze voor het middeleeuwse katholieke christendom waardevolle relieken liet hij in Parijs de beroemde Sainte-Chapelle bouwen.
De territoriale expansie tijdens zijn regering was beperkt en werd slechts afgerond met de aankoop van de territoriaBlois, Chartres en Mâcon. Lodewijk IX trad verder af en toe op als scheidsrechter in de internationale Europese politiek, onder meer in de opvolgingsstrijd tussen de huizen van Avesnes en Dampierre in Vlaanderen en Henegouwen (tussen1246 en 1256) en in het conflict (1264) tussen de koning Hendrik III van Engeland en diens vazallen.

Lodewijk IX zond in 1249 een delegatie onder leiding van André de Longjumeau naar het Mongoolse Rijk. De missie moest de mogelijkheden bespreken voor een alliantie tegen de moslims. Longjumeau kreeg de gebruikelijke Mongoolse boodschap van die tijd. De delegatie kreeg een brief mee met de essentie, dat het de wil van de Eeuwige God was dat de Mongolen over de wereld zouden heersen. Lodewijk IX werd bevolen het volgend jaar zelf in de hoofdstad Karakorum aanwezig te zijn en zich te onderwerpen. Op eigen initiatief, maar wel financieel ondersteund door Lodewijk maakte Willem van Rubroeck tussen 1253 en 1255 een tweede reis naar Karakorum.

In de overtuiging dat de islamitische heerser van Tunis zich tot het christendom zou bekeren bij de aanblik van een leger kruisvaarders dat aan land ging, lanceerde Lodewijk IX de Achtste Kruistocht, die hem echter fataal zou worden. Een maand na zijn landing overleed hij op 56-jarige leeftijd vóór de wallen van Tunis aan de pest (tyfus is ook mogelijk). Na zijn dood werd hij overgebracht naar Lyon en bijgezet in de kathedraal aldaar. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Filips III van Frankrijk, bijgenaamd de Stoute.

Zijn kinderen waren:

  • Blanche (1240-1243)
  • Isabella (1242-1271), in 1258 gehuwd met Theobald IV van Champagne, koning van Navarra
  • Lodewijk (1244-1260) verloofd met Berengaria van Castilië, dochter van Alfons X van Castilië, maar overlijdt voor het huwelijk
  • Filips (1245-1285), die zijn vader opvolgde als Filips III van Frankrijk (Volgt Capetingers nr. 17)
  • Jan (1248-1248)
  • Jan Tristan (1250-1270), graaf van Valois en van Nevers, in 1266 gehuwd met Yolande van Bourgondië († 1280)
  • Peter (1251-1284), graaf van Alençon en van Perche, in 1272 gehuwd met Johanna van Châtillon (1254-1291)
  • Blanche (1252-1310), in 1269 gehuwd met Ferdinand de la Cerda (1255-1275), infant van Castilië
  • Margaretha (1254-1271), in 1269 gehuwd met Jan I van Brabant (1253-1294)
  • Robert van Clermont (1256-1317)
  • Agnes (1260-1327), in 1279 gehuwd met Robert II van Bourgondië (1248-1306).

Lodewijk IX werd in 1297 heilig verklaard door paus Bonifatius VIII, die daarmee een poging ondernam om zich te verzoenen met Filips de Schone, Lodewijks kleinzoon. Zijn feest is op 25 augustus.

Lodewijk IX is de beschermheilige van San Luis Potosí in Mexico en wordt afgebeeld op het stadswapen. In de kathedraal op de Plaza de Armas staat zijn heiligenbeeld. Vele plaatsen in de wereld zijn naar Lodewijk IX vernoemd, waarvan Saint Louis (Missouri) de bekendste is.

Er zijn twee ridderorden naar de Heilige Lodewijk genoemd: de niet meer bestaande Orde van de Heilige Lodewijk, een militaire onderscheiding van de Franse koningen en de nog steeds bestaande Orde van de Heilige Lodewijk voor Civiele Verdienste van de hertogen van Parma.

Bronnen: Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Marentelen uit de Middeleeuwen

 

  facebook       

© 3 maart 2019