Marenteel Floris V van Holland

De oudst bekende voormoeder van mijn voorvader Floris V van Holland (1254 – 1296) is Adriana Dalassene (± 1000 – ….).

 

1. Adriana Dalassene
Geboren rond 1000. Zij was een dochter van Adrianos Delassanos van het geslacht Dalassenos, afkomstig uit Dalasa-Teresh aan de Eufraat.  Een aantal leden van de familie spelen circa 1000 een belangrijke rol in het leger en in het bestuur.
Zij was gehuwd met Alexios Charon, Byzantijnse gouverneur in Italië. Over zijn afkomst is geen informatie bekend.
Dochter:

  • Anna Dalassene 
Uit:
Geni – Adriana Dalassene (1005-1102)

 

2. Anna Dalassene
Geboren in 1025 te  Constantinopel,  op 1 november circa 1101. Zij was een machtige Byzantijnse edelvrouw die een belangrijke rol speelde in de politiek aan het Byzantijnse hof. Anna was dochter van Alexios Charon en Adriana Dalassene. Het feit dat Anna altijd de naam Dalassene is blijven gebruiken, is een aanwijzing dat die familie meer status had dan die van haar vader of die van haar man.

Rond 1042 trouwde ze met Johannes Komnenos, de broer van de generaal Isaäk I Komnenos. Hun vader was Manuel Erotikos Komnenos, een eenvoudige soldaat die uiteindelijk opperbevelhebber in het oosten werd. Toen Isaäk in 1057 door een opstand keizer werd, verwierf Johannes de titels van kouropalates en domestikos ton scholon (opperbevelhebber) van de westelijke troepen. Anna gebruikte de vrouwelijke vorm van deze titels in haar correspondentie. Isaäk werd ernstig ziek en wilde afstand doen ten gunste van Johannes maar die weigerde de troon. Anna wilde wel dat Johannes keizer werd maar moest zich uiteindelijk bij zijn beslissing neerleggen. Isaäk deed met kerst 1059 afstand en Johannes werd monnik in het klooster van Christus Philantropos in Constantinopel.
Isaäk werd opgevolgd door Constantijn X Doukas.

In 1081 werd Anna’s zoon Alexios tot keizer gekroond. Anna probeerde te voorkomen dat zijn vrouw tot keizerin werd gekroond, en probeerde zichzelf en Maria tot “moeder en partner van de keizer” te laten benoemen. Dit ging niet door en Irene werd een week na haar man alsnog gekroond. Ter compensatie werd een gunsteling van Anna tot patriarch van Constantinopel benoemd.

Anna speelde een belangrijke rol in het bestuur van Alexios. Hierdoor was ze voortdurend in conflict met haar schoondochter. Alexios had de hulp van zijn moeder in de eerste jaren van zijn regering hard nodig, omdat hij toen veel op veldtocht was. Maar daarna begon hij zich steeds meer te ergeren aan de macht van zijn moeder, hoewel ze een bekwaam bestuurder was. Anna verzorgde ook de opvoeding van het oudste kind van Alexios en Irene, Anna Komnene.

Het is bekend dat toen de troepen van de eerste kruistocht Constantinopel bezochten, Anna nog grote invloed had. Niet lang daarna moet ze zich hebben teruggetrokken in het klooster van Christus Pantepoptes (de Alziende Christus), op een heuveltop in Constantinopel. Tegenwoordig is dit de Eski Imaret moskee.
Anna en Johannes Komnenos kregen de volgende kinderen:

  • Manuel, gesneuveld 1071, bekleedde hoge posities aan het hof en in het leger. Gehuwd met een verwante van Romanos IV, ze kregen een dochter die trouwde met een kleinzoon van Nikephoros III.
  • Maria (geb. ca. 1045), getrouwd met Michael Taronites, ze kregen minstens een dochter en twee zoons. Later non in het klooster van Christus Pantepoptes.
  • Isaäk (ca. 1047 – ca. 1103), gehuwd (ca. 1072) met Irene (ovl. ca. 1105) – een verwante van keizerin Maria. Ze kregen tien kinderen. Hun oudste dochter trouwde met de zoon van Constantijn Doukas. Hertog van Antiochië tot 1078, gouverneur van Constantinopel (ca. 1081). Zijn broer Alexios creëerde voor hem de titel sebastokrator (verheven heerser), de hoogste titel na de keizer die ook het recht gaf om een kroon te dragen. Isaäk werd uiteindelijk monnik onder de naam Johannes.
  • Evdokia (geb. ca. 1050), gehuwd met Nikeforos Melissenos. Ze kregen ten minste een zoon. Nikeforos riep zichzelf in 1080 uit tot keizer met steun van sultan Suleiman ibn Qutulmish. Toen Isaäk en Alexios in opstand kwamen, sloot hij zich bij hen aan. Uiteindelijk werd hij gouverneur van Thessaloniki (stad).
  • Theodora 1053 – > 1094).
  • Alexios I Komnenos  (1056 – 1118)  Byzantijns keizer van 1081 tot aan zijn dood in 1118. Alexios, een uitstekend politicus en diplomaat, werd keizer van een bankroet en wanhopig land.
  • Adrianos (± 1060 – 1105), gehuwd met Zoe Doukaina, dochter van Constantijn X Doukas en zijn tweede vrouw Evdokia Makrembolitissa. Ze kregen vermoedelijk een zoon. Legeraanvoerder tegen de Normandiërs. Later monnik onder de naam Johannes.
  • Nikeforos (ca. 1062 – na 1120), vlootcommandant, gehuwd met een verwante van Zoe Doukaina. Ze kregen een zoon
Uit:
Anna Dalassene – Wikiwand

 

3. Theodora Komnene
Geboren rond 1050, overleden na 1094. Dochter van Johannes Komnenos en Anna Dalassene.
Zij was gehuwd met Konstantinos Diogenes. Geboren omstreeks 1045, overleden circa 1074 bij  Antiochië, gesneuveld in het leger. Zoon van Romanos IV Diogenes en van Anna van Bulgarije.
Theodora ontmaskerde een bedrieger die zich uitgaf voor haar gesneuvelde echtgenoot. Later werd ze non onder de naam Xenia.
Dochter van Theodora en Johannes:

  • Anna Diogenissa
Uit:
Anna Dalassene – Wikiwand

 

4. Anna Diogenissa
Geboren rond 1080. Zij was een Byzantijnse edelvrouw. Zij was dochter van Konstantinos Diogenes en Theodora Komnene.
Anna was gehuwd met Uroš I van Raška (Servisch: Урош I Вукановић, Uroš I Vukanović). Geboren rond 1080, overleden na 1130. Hij was Servisch grootžupan van ongeveer 1118 tot 1140. Uroš was vermoedelijk een zoon van Vukan.
Nadat Vukan circa 1095 door Byzantium verslagen was, moest hij zich onderwerpen aan de keizer en twintig gijzelaars uitleveren. Uroš was een van deze gijzelaars. Vukan overleed in 1112 en Uroš volgde hem op als leider van Servië. Het Byzantijnse leger viel in circa 1113 de buurstaat Duklja binnen en prins Đorđe vluchtte naar Uroš. In 1125 verdreef Uroš prins Grubeša die door de Byzantijnen in Duklja was geïnstalleerd. Đorđe werd weer prins van Duklja maar het duurde niet lang voor het Byzantijnse Rijk weer ingreep. In 1126 moest Uroš de Byzantijnse heerschappij erkennen. Đorđe werd gevangengezet en vervangen door Gradinja, die uiteindelijk goede banden met Uroš ontwikkelde.
Ze kregen de volgende kinderen:

  • Uroš II
  • Desa van Raška
  • Helena van Servië, koningin en regentes van Hongarije
  • Beloš, paltsgraaf en opperbevelhebber van Hongarije
  • mogelijk Zavida (stamvader van de latere Nemanjić-dynastie)

Uit:
Uroš I – Wikiwand

 

5. Helena van Servië (Jelena Nemanje, Servisch: Јелена Вукановић)
Geboren na 1109, overleden na 1146. Zij was een dochter van de Servische vorst, Uroš I Vojislavljević en Anna Diogenissa, een Byzantijnse edelvrouw. Op 28 april 1127 trouwde zij met de latere koning Béla II van Hongarije. Geboren circa 1109, overleden op 13 februari 1141). Bijgenaamd de Blinde, was koning van 1131 tot 1141 en behoorde tot het huis van Árpád.
Béla was de enige zoon van Álmos, broer van koning Koloman, en van Predslava, dochter van Sviatopolk II van Kiev.

Béla was een neef van de vorige koning maar als kind blind gemaakt op bevel van zijn oom omdat zijn vader een staatsgreep wilde plegen. Mede daardoor had Helena een belangrijke rol in het bestuur van het land. Door een politiek van grove intimidatie hield ze de Hongaarse adel onder controle. Zo liet ze kort na de kroning 68 edelen die ze ervan verdacht mede verantwoordelijk te zijn voor het blind maken van Béla, tijdens een landdag ter dood brengen. Een jaar later werd Béla bedreigd door een troonpretendent. Ook toen werd een landdag georganiseerd om de crisis het hoofd te bieden. Béla wees daar de aanspraken van zijn tegenstander af, met als argument dat hij een bastaard zou zijn – wat vrijwel zeker niet het geval was. Alle edelen die dit beleid niet volledig steunden werden in de vergadering gedood.

Helena had controle over de koninklijke bezittingen en het leger door haar broer, die tot paltsgraaf en opperbevelhebber werd benoemd. Na de dood van Béla regeerde ze als regentes tot haar oudste zoon meerderjarig werd (1146).

Helena en Béla kregen volgende kinderen:

  • Elisabeth, huwde met Mieszko III van Polen
  • Géza II van Hongarije
  • Ladislaus II van Hongarije
  • Stefan IV van Hongarije
  • Álmos, jong gestorven
  • Sophia (ca. 1136), verloofd met Hendrik Berengarius, werd kloosterzuster in Admont toen hij voor het huwelijk al overleed
Uit:
Helena van Servië – Wikiwand

 

Wapen Koninkrijk Hongarije

6. Elisabeth van Hongarije
Geboren circa 1128, overleden op 21 juli 1154. Zij was een Hongaarse prinses uit het huis Árpáden. Via haar huwelijk werd ze hertogin van Groot-Polen.
Ze was het oudste kind van koning Béla II van Hongarije (Zie Koningen van Hongarije nr. 9) en Helena van Servië.
In 1135 werd Elisabeth door vader uitgehuwelijkt aan Mieszko III, een zoon van hertog Bolesław III van Polen. Rond 1136 vond het huwelijk tussen beiden plaats. Ze kregen volgende kinderen:

  • Odo (circa 1149 – 1194), hertog van Posen.
  • Stefanus (circa 1150 – na 1166)
  • Elisabeth (circa 1152 – 1209), huwde met hertog Soběslav II van Bohemen en daarna met markgraaf Koenraad II van Lausitz.
  • Ludmilla (circa 1153 – circa 1223), huwde met hertog Ferry I van Lotharingen.
  • Judith (circa 1154 – circa 1201), huwde met hertog Bernhard III van Saksen.

Na de dood van Bolesław III in 1138 erfde Mieszko III het hertogdom Groot-Polen, waarna Elisabeth hertogin van Groot-Polen werd. In 1154 overleed ze op een leeftijd van zesentwintig of zevenentwintig jaar. Negentien jaar later, in 1173, werd haar gemaal Mieszko III groothertog van Polen.

 

Uit:
Elisabeth van Hongarije (1128-1154) – Wikiwand

 

Wapen van de Piasten (Polen)

7. Elisabeth van Polen
Geboren circa 1152, overleden op 2 april 1209. Zij was een Poolse prinses uit de Piasten-dynastie. Via haar huwelijken werd ze achtereenvolgens hertogin-gemalin van Bohemen en markgravin van Lausitz.

Ze was een dochter van Mieszko III, van 1173 tot 1176 groothertog van Polen (Zie Hertogen van Polen II nr.  12), en zijn eerste vrouw Elisabeth van Hongarije. Ze werd vermoedelijk geboren rond het jaar 1152.

Rond het jaar 1173 huwde ze met hertog Soběslav II van Bohemen. Het was een verstandshuwelijk, aangezien haar vader Mieszko een alliantie wilde vormen met Bohemen. Als gevolg van deze alliantie steunden Boheemse troepen in 1176 het Poolse leger in hun oorlog tegen het huis Babenberg dat Oostenrijk regeerde. In 1178 viel echter Soběslavs neef Frederik, die tot in 1173 hertog van Bohemen was, Praag binnen. Elisabeth, die toen in Praag aanwezig was, werd korte tijd gevangengenomen. Op 27 januari 1179 werd Soběslav definitief verslagen in een veldslag in de buurt van Praag. Daarna dook hij onder in het Boheemse Skála-kasteel, dat daarna door Frederik belegerd werd. Eind 1179 gaf Soběslav zich uiteindelijk over, waarna zijn neef Frederik terug hertog van Bohemen werd. Soběslav en Elisabeth werden vervolgens verbannen naar Hongarije, waar Soběslav begin 1180 stierf. Hun huwelijk bleef kinderloos.

Elisabeth keerde niet terug naar Polen en hertrouwde enkele maanden na de dood van haar man in 1180 met Koenraad II van Lausitz. Geboren in 1159, overleden in 1210. Zoon van Dedo III von Lausitz en Mechtilde von Heinsberg.  Koenraad werd  in 1190 markgraaf van Lausitz en graaf van Eilenburg . Ze kregen drie kinderen:

  • Koenraad, jong overleden
  • Mathilde 
  • Agnes (1192-1266), gehuwd met Hendrik V van Brunswijk

Het is niet bekend wat voor rol ze uitoefende als markgravin van Lausitz. Begin 1209 versloeg Koenraad de legers van Elisabeth’s halfbroer Wladislaus III Spillebeen in de slag bij Lubusz en er wordt beweerd dat deze ervaring in april 1209 de dood van Elisabeth veroorzaakte. Een jaar later stierf haar echtgenoot. Ze werd begraven in de Dobrilugk-abdij.

Uit:
Elisabeth van Polen (1152-1209) – Wikiwand

 

8. Mathilde van de Lausnitz
Geboren omstreeks 1185, overleden te Salzwedel in 1255. Zij was een dochter van markgraaf Koenraad II van Landsberg en Elisabeth van Polen.
Zij was gehuwd met Albert II van Brandenburg (Zie Markgraven van Brandenburg nr. 3). Geboren circa  1177, overleden op 25 februari 1220. Hij was Markgraaf van Brandenburg van 1205 tot zijn dood in 1220.
Albert II was de jongste zoon van Otto I en zijn tweede vrouw Ada van Holland en een kleinzoon van Albert de Beer , beschouwd als de stichter van de Markgraaf van Brandenburg in 1157.
Zij kregen de volgende kinderen:

  • Mechteld van Brandenburg
  • Elisabeth, gehuwd met landgraaf Hendrik Raspe van Thüringen (1201-1247), tegenkoning van Duitsland
  • Johan I
  • Otto III
Uit:
Albrecht II van Brandenburg – Wikiwand
Elisabeth van Polen (1152-1209) – Wikiwand

 

Wapen van Brandenburg

9. Mechteld van Brandenburg
Geboren rond 1210, overleden op 10 juni 1261. Dochter van Albert II van Brandenburg (Zie Markgraven van Brandenburg nr. 3) en Mathilde van de Lausnitz.
Mechteld was gehuwd met Otto I van Brunswijk. Hij was de eerste hertog van Brunswijk en Lüneburg 1235-1252. Hij was het enige kind van Willem van Lüneburg (1184-1213) (zoon van Hendrik de Leeuw) en zijn echtgenote Helena, dochter van koning Waldemar I van Denemarken. Omdat zijn oom Hendrik V van Brunswijk geen mannelijke erfgenamen had, erfde hij in 1223 ook diens familiegoederen in Saksen en Beieren.
Zijn bijnaam “Otto het kind” dankt hij vermoedelijk aan het gegeven dat hij minderjarig was toen hij de bezittingen van zijn vader erfde.
Omdat Otto’s familie altijd de titel van hertog had bezeten, werd voor Otto (uit zijn eigen goederen) het hertogdom Brunswijk-Lüneburg gecreëerd. In 1252 besloot Otto om de tegenkoning Willem II van Holland te steunen en liet zijn dochter Elisabeth met Willem trouwen. Otto overleed onverwacht datzelfde jaar, onderweg naar een rijksdag van Willem. Otto is begraven in de kathedraal van Braunschweig.
Otto en Mechteld kregen de volgende kinderen:

  • Mathilde, in 1245 gehuwd met graaf Hendrik II van Anhalt (1215-1266), nadien abdis in Gernrode
  • Helena (-1273), in 1239 gehuwd met landgraaf Herman II van Thüringen (-1241) en met Albrecht I van Saksen (-1261)
  • Elisabeth van Brunswijk
  • Otto (-1247)
  • Albrecht (1236-1279)
  • Otto (-1279), bisschop van Hildesheim
  • Johan (-1277)
  • Koenraad (-1300), bisschop van Verden
  • Adelheid (-1274), die in 1263 huwde met landgraaf Hendrik I van Hessen (1244-1308)
  • Agnes, die huwde met vorst Wizlaw II van Rügen -1302)
Uit:
Albrecht II van Brandenburg – Wikiwand

 

10. Elisabeth van Brunswijk
Geboren circa 1235, overleden op 27 mei 1266. Zij was een dochter van de Welfische hertog Otto I van Brunswijk en Mechteld van Brandenburg.
Ze was getrouwd met graaf Willem II van Holland (Zie Graven van Holland I  nr. 12a) Zoon van Floris IV van Holland en Machteld van Brabant. Elisabeth was de moeder van graaf Floris V van Holland. Ze werd echter geen voogd toen Willem II bij Hoogwoud door het ijs zakte en door West-Friezen werd gedood.
Elisabeth werd geboren binnen het Duitse Rijk en had vijf broers en vier zusters. Op 25 januari 1252 huwde Elisabeth met de in 1247 tot Rooms-koning gekozen graaf Willem II van Holland, zelf werd ze daardoor ook Rooms-koningin. Volgens legende zou de burcht waar het echtpaar de huwelijksnacht doorbracht, in brand zijn gezet, Elisabeth wist haar man te redden door via een geheime gang de vlammen te omzeilen. In 1255 zou Elisabeth nog enige tijd ontvoerd zijn geweest. Ze werd bijgezet in de Abdijkerk van Middelburg. In 1282 werd ook het lichaam van Willem II hier bijgezet, nadat het jarenlang in Hoogwoud begraven was geweest.
Elisabeth en Willem II hadden een zoon:

  • Floris V van Holland 
Uit:
Elisabeth van Brunswijk – Wikiwand

 

Floris V van Holland

11. Floris V van Holland
Geboren te Leiden op 24 juni 1254, overleden (vermoord) Muiderberg op  27 juni 1296. Bijgenaamd der keerlen god (god van de kerels, van de gewone man), was graaf van Holland en Zeeland en vanaf 1291 liet hij zich ‘heer van Friesland‘ noemen, ofschoon hij alleen in West-Friesland feitelijke macht uitoefende.

Floris V was de zoon van graaf Willem II die tevens rooms-koning was en zoon van Elisabeth van Brunswijk.
In het jaar 1269 trouwde hij op veertienjarige leeftijd met Beatrix van Vlaanderen (Brugge, ca. 1253 –23 maart 1296). Zij was een dochter van Gwijde van Dampierre en Mathilde van Béthune.
Op 27 juni 1296 wordt Floris V door edelen vermoord bij het Muiderslot.
Uit zijn huwelijk met Beatrix de volgende kinderen:

  • Dirk, op jonge leeftijd overleden.
  • Floris, op jonge leeftijd overleden.
  • Willem, op jonge leeftijd overleden.
  • Otto, op jonge leeftijd overleden.
  • Willem, tweede kind met deze naam, op jonge leeftijd overleden.
  • Floris, tweede kind met deze naam, op jonge leeftijd overleden.
  • Beatrix, op jonge leeftijd overleden.
  • Machteld, op jonge leeftijd overleden.
  • Elisabeth, op jonge leeftijd overleden.
  • Margaretha (-na 1284). Zij was 5 juli 1281 verloofd met Alfons van Engeland (1273–1284). Hij was een zoon van Eduard I van Engeland en Eleonora van Castilië.
  • Jan I van Holland , zijn opvolger  (1284 – 1299). Gehuwd met  Elisabeth van Rhuddlan, dochter van de Engelse koning.Hij was 15 jaar oud toen hij overleed, en met hem stierf ook het Hollandse Huis uit. Omdat hij geen directe troonopvolgers had, ging het graafschap naar Jan van Avesnes, graaf van Henegouwen (als Jan II van Holland), zoon van zijn oudtante, Aleid van Holland (Zie Graven van Holland 12b).

Floris had bovendien de volgende buitenechtelijke kinderen:

  • Witte van Haemstede, zijn moeder was Anna van Heusden, dochter van Jan van Heusden en Aleid van Arberg
  • Catharina van Holland (Volgt Graven van Holland XIII nr. 13), zij trouwde op 21 april 1301 met Zweder I van Montfoort (Zie Heren van Montfoort nr. 5a).
  • Gerard (- voor 28 juli 1327)
  • Willem
  • Alida
  • Pieter
  • mogelijk Dirk
Lees hier voor meer informatie over Floris V
Bronnen:
Floris V van Holland – Wikiwand
Wikipedia
Genealogische Bronnen – JohnOoms.nl
Terug naar: Marentelen uit de Middeleeuwen

facebook

  

johnooms-nl

© 16 februari 2019, laatst bijgewerkt op 7 november 2023