Hertogen van Spoleto

 

Het Hertogdom Spoleto bestond van 571 tot 1231. Het vorstendom was opgericht na de invallen van de Longobarden, van wie Faroald in 571 de grondvester was. Het behoorde oorspronkelijk tot het Longobardische Rijk, maar kon steeds zelfstandiger worden van de koning, die in Noord-Italië verbleef en zijn gezag in het zuiden verloor. Nadat Karel de Grote Italië veroverde in 774 moesten de hertogen van Spoleto de soevereiniteit van de Karolingen erkennen.

Spoleto2

Spoleto

1. Suppo I van Spoleto (ca. 765 – 5 maart 824) was een belangrijke Frankische edelman in Italië.

In 817 was hij graaf van Brescia, Parma, Picenza, Modena en Bergamo. Hij was ook gezant van de koning voor Italië, samen met bisschop van Ratald van Brescia. In 818 was hij één van de belangrijke tegenstanders van de mislukte opstand van Bernhard van Italië. Als dank werd hij in 822 benoemd in de strategisch belangrijke functie van hertog van Spoleto.

Suppo was vader van:

  • Mauring, die hem in 822 opvolgde in de Brescia en na een kort intermezzo ook zijn vader opvolgde als hertog van Spoleto.
  • Adelchis (ca. 800 – 861)(Volgt 2)

Gezien de namen van zijn zoons was zijn vrouw vermoedelijk van Longobardische afkomst.

2. Adelchis van Spoleto
Geboren circa 800 – overleden 861). Zoon van Suppo I van Spoleto
Hij werd in 824 hertog van Spoleto als opvolger van zijn broer. Grootgrondbezitter in Emilia en de Povlakte, verwerft over de tijd de graafschappen Parma, Cremona en Brescia.
Kinderen:

  • Suppo II van Spoleto
  • Engelberga van Parma (Volgt 3)

 

3. Engelberga van Parma (ca. 835 – 896/901) was een dochter van Adelchis I van Spoleto, en daarmee dan kleindochter van Suppo I van Spoleto. Zij was gehuwd met keizer Lodewijk II. Lodewijk was de oudste zoon van keizer Lotharius I.
Engelberga had grote invloed op haar man en zij en haar familieleden ontvingen grote schenkingen van Lodewijk, wat tot tegenstand onder de adel leidde. Engelberga heeft zich voortdurend bijzonder druk gemaakt om de bevestiging van haar bezittingen en de bescherming daarvan. Tijdgenoten zagen hierin vooral hebzucht. Vermoedelijk zag Engelberga dit echter als haar weduweverzekering, omdat zij geen zoons had lag er voor haar namelijk geen beschermde positie als koningin-moeder in het verschiet.

Engelberga vervulde meerdere malen de rol van bemiddelaar tussen Lodewijk, haar zwager Lotharius II en de paus. In 868 werd ze lekenabdis van San Salvatore in Brescia. In 871 nam ze de regering waar terwijl Lodewijk op veldtocht was in Zuid-Italië. Haar aanmatigende optreden in die rol zou later dat jaar mede aanleiding zijn geweest tot de gevangenname van Lodewijk en haarzelf, door haar neef Adelchis van Benevento. In 872 probeerden enkele edelen om Engelberga door een andere vrouw te vervangen, zodat Lodewijk nog mannelijke kinderen zou kunnen krijgen. In reactie daarop begon Engelberga onderhandelingen met Lodewijk de Duitser die er uiteindelijk toe zouden leiden dat Lodewijk Karloman van Beieren (zoon van Lodewijk de Duitser) als opvolger aanwees. In 873 nam Engelberga de regering in Zuid-Italië waar namens Lodewijk.

Na de dood van Lodewijk koos de Italiaanse adel Karel de Kale als koning. Die benoemde Boso V van Arles tot gouverneur van Italië. Boso ontvoerde Engelberga en haar dochter Ermengarde, en trouwde met Ermengarde. In 879 steunde ze Boso toen die zichzelf uitriep tot koning van de Provence. Daarop werd ze door Karel de Dikke naar Zwabenverbannen. In 882 werd Boso verslagen en kreeg Engelberga haar persoonlijke bezittingen in Italië terug, waar ze ging wonen. In 896 stichtte ze het klooster van San Sisto in Piacenza en werd daar abdis.

Engelberga en Lodewijk hadden twee dochters:

  • Gisela (dochter van Engelberga), (ca. 850 – voor 28 april 868), in 8 61 benoemd tot abdis van San Salvatore te Brescia
  • Ermengarde, gehuwd met Boso van Provence.

4. Ermengarde der Franken (ca. 855 – 896, voor 2 juni) was een dochter van Lodewijk II, keizer van het Roomse Rijk en van Engelberga van Parma. Zij huwde in 876 met Boso van Provence en schonk hem de volgende kinderen:

  • Engelberga van Provence, eerst gehuwd met Karloman II van Frankrijk (866-884) en daarna met Willem I van Aquitanië (-918)
  • Irmgard (877 – na 924)(Volgt Koningen van Provence nr. 2a)
  • Lodewijk de Blinde (880-923), koning van Provence (Volgt Koningen van Provence nr. 2b)