Dirk II van Brederode
en zijn nazaten

 

Het Huis Brederode behoorde tot de machtigste adellijke geslachten van Holland.
In de Late Middeleeuwen drukte deze familie een stevig stempel op de Nederlandse geschiedenis, al is de naam sinds 1679 in rechte lijn uitgestorven.

De wortels van de Brederodes liggen bij de heren van Teylingen.
In 1226 werd Dirk van Teylingen benoemd tot drossaard aan het hof van de graaf van Holland. Hij diende onder Floris IV van Holland en Willem I van Holland. Bij afwezigheid van de graaf was hij tevens zijn eerste vervanger.
Via Dirk van Teylingen (1205–1231) ontwikkelde zich de tak die zich later naar hun nieuwe residentie zou noemen: Kasteel Brederode. Dit slot verrees tussen 1282 en 1292 bij Santpoort, in opdracht van Willem I van Brederode.
Het was een krachtig symbool van hun positie, midden in het woelige graafschap Holland.

De Brederodes stonden bekend als strijdvaardig en betrokken bij de grote politieke twisten van hun tijd. Tijdens de Hoekse en Kabeljauwse twisten schaarden zij zich aan de zijde van de Hoeken. Als veldheren en bondgenoten streden zij om invloed en macht, vaak met wisselend geluk. In 1351 bijvoorbeeld belegerde de Kabeljauwse Gijsbrecht II van Nijenrode het kasteel. Na hevige strijd viel het bolwerk en bleef er weinig meer van over dan een uitgebrande ruïne. Toch gaf dit de Brederodes niet klein: halverwege de 14e eeuw werd het slot herbouwd.

Het kasteel kende echter geen blijvende rust. In 1426 ging het opnieuw ten onder, en hoewel het in 1461 gedeeltelijk werd hersteld, volgde in 1573 de definitieve slag. Spaanse troepen plunderden en staken Brederode in brand. Wat resteerde, was een ruïne – een zwijgende getuige van eeuwen strijd, macht en verval.

Zo bleef van het trotse Huis Brederode uiteindelijk slechts een naam in de geschiedenis en de verweerde muren van hun kasteel over, maar hun rol in de middeleeuwse machtsstrijd van Holland leeft tot op de dag van vandaag voort.

Het wapen van Brederode
Op een gouden schild prijkt een rode leeuw met blauwe tong en nagels – identiek aan het wapen van de graven van Holland. Toch verraadt een belangrijk detail dat het hier een jongere tak betreft: de barensteel die over de leeuw is geplaatst. Bij bastaardtakken werd in plaats daarvan een schuine balk gevoerd.

Met dit wapen onderstreepten de Brederodes hun trots op hun vermeende afkomst uit het Hollandse gravenhuis, via de heren van Teylingen.
Het schild werd zo niet alleen een teken van adellijke waardigheid, maar ook een symbool van hun aanspraak op een roemrijke bloedlijn.

Bron: Huis Brederode – Wikipedia

1. Dirk II van Brederode 

 

🏰Ridder, Admiraal en Patriarch in woelige tijden

In de tweede helft van de 13e eeuw, toen het graafschap Holland zich steeds nadrukkelijker liet gelden als militaire en bestuurlijke macht in de Lage Landen, werd in Santpoort een jongen geboren die zijn stempel zou drukken op deze roerige periode: Dirk II van Brederode, bijgenaamd De Goede. Geboren rond 1256 als zoon van Willem I van Brederode en Hildegonde van Voorne, droeg hij het erfgoed van machtige Hollandse geslachten in zijn bloed. Zijn grootvader, Dirk van Teylingen, was de eerste heer van Brederode en drossaard van de graven van Holland—een functie die hem tot spil maakte tussen adel en grafelijk gezag.

 

 

 

⚔️ Ridderlijke roeping en militaire loopbaan

Dirk groeide op in een tijd waarin de graven van Holland, met name Floris V, hun gezag wilden uitbreiden richting het noorden. Tijdens de instelling van de Orde van Sint Jacob, een ridderlijke orde die pelgrimage en strijd verenigde, werd Dirk door Floris V tot ridder geslagen. De ceremonie was symbolisch geladen: een halsketen met vijf schelpen en een beeld van Sint Jacob sierde zijn borst—een teken van toewijding aan geloof, eer en dienstbaarheid.

Zijn eerste vuurdoop kwam in 1272, toen hij deelnam aan een mislukte veldtocht tegen de West-Friezen. Maar Dirk gaf niet op. In 1282 keerde hij terug, en ditmaal werd het stoffelijk overschot van Willem II van Holland, vader van Floris V, teruggevonden in Hoogwoud—een symbolische overwinning die de legitimiteit van de Hollandse expansie versterkte.

In 1287 speelde Dirk een sleutelrol in een derde Friese campagne. Als Admiraal van Holland leidde hij een vloot van invasieschepen. Een storm en daaropvolgende vloed teisterden West-Friesland, maar Dirk wist met een list de opstandige Friezen te onderwerpen. Later dat jaar trok hij met Floris V naar Utrecht om de heren van Amstel en Woerden gevangen te nemen—een daad die de macht van de graaf versterkte en de autonomie van lokale heren brak.

Zijn militaire loopbaan kende nog hoogtepunten: in 1304 verzette hij zich tegen de oprukkende Vlamingen, en in 1315 nam hij deel aan een veldtocht in Vlaanderen.
Maar het was een bedevaart naar Rome die zijn laatste reis zou worden.
Op de terugweg werd hij ziek en stierf op 16 december 1318 in Reims, waar hij werd begraven in de Dominicanenkerk. Zijn graf, ver van Holland, symboliseert de pelgrim, de ridder en de man die zijn leven wijdde aan geloof, familie en land.

👨‍👩‍👧‍👦 Gezin en dynastie

Rond 1290 trad Dirk in het huwelijk met Maria van der Lecke, dochter van Hendrik II van de Leck en Jutte van Borsele. Dit huwelijk verbond de Brederodes met andere invloedrijke geslachten in Holland en Zeeland. Samen kregen zij vijf kinderen, die elk op hun manier het dynastische verhaal voortzetten:

• Willem van Brederode (†1316), vader van Dirk III, die later zijn oom Hendrik I opvolgde als heer van Brederode.
• Hendrik I van Brederode (†1345 bij Staveren), heer van Brederode van 1318 tot 1345, gehuwd met Elisabeth van Fontaines.
• Catharine van Brederode (†1372) (Volgt 2a), gehuwd met Jan I van Polanen, stamvader van een invloedrijk geslacht dat later verbonden zou worden met de Nassaus.
• Jutte van Brederode (†1346), trad in het klooster en vertegenwoordigde de spirituele dimensie van het geslacht.
• Elisabeth van Brederode (1280–1320) (Volgt 2b), gehuwd met Hendrik van Loenersloot, waarmee zij twee zonen kreeg.

Dirks kinderen vormden de brug tussen de feodale adel van de 13e eeuw en de opkomende dynastieën van de 14e eeuw. Zijn nageslacht zou zich verweven met de politieke en sociale elite van Holland, Brabant en het Rijnland.

🕰️ Historische context : tussen feodale macht en grafelijke centralisatie

Dirk II leefde in een tijd waarin de graven van Holland hun gezag probeerden te centraliseren ten koste van lokale heren. De Brederodes stonden vaak aan de zijde van het grafelijk gezag, maar behielden hun eigen invloedssfeer in Kennemerland en de regio rond Santpoort. De veldtochten tegen de Friezen, de conflicten met Utrechtse heren, en de strijd tegen de Vlamingen waren allemaal uitingen van een bredere machtsstrijd tussen decentralisatie en centralisatie.

Dirk was geen pion, maar een speler. Zijn rol als baljuw, admiraal en ridder maakte hem tot een sleutelfiguur in de Hollandse expansiepolitiek. Tegelijkertijd was hij een patriarch—een man die zijn familie, zijn land en zijn geloof diende met discipline en overtuiging…

_____________________________________________________________________________________________________

TWEEDE GENERATIE

2a.  Catharine van Brederode

 

👑Brug tussen Brederode en Polanen

In een tijd waarin adellijke huwelijken niet alleen families verbonden maar ook politieke allianties smeedden, speelde Catharine van Brederode een sleutelrol in de verstrengeling van twee invloedrijke geslachten: de Brederodes en de Polanens. Geboren als dochter van Dirk II van Brederode en Maria van der Lecke, groeide Catharine op in een omgeving van ridderlijke traditie, militaire roem en dynastieke ambitie.

Haar vader, Dirk II, was Admiraal van Holland en een trouwe bondgenoot van graaf Floris V. Haar moeder stamde uit het geslacht Van der Lecke, verbonden met Zeeland en de Lekstreek. Catharine erfde dus niet alleen adel, maar ook een netwerk van politieke invloed.

💍 Huwelijk met Jan I van Polanen

Rond het begin van de 14e eeuw trad Catharine in het huwelijk met Jan I van Polanen, geboren te Wassenaar rond 1285. Jan was een telg uit het geslacht Van Wassenaer, zoon van Philips III van Duivenvoorde en Elisabeth van Vianen. Hij was tevens halfbroer van de roemruchte Willem van Duivenvoorde, een invloedrijke figuur in de Hollandse politiek.

Jan vestigde zich op het stamhuis Polanen bij Monster en werd via Catharine vanaf 1326 pandheer van de Lek, en vanaf 1339 pandheer van Breda—een strategisch belangrijke stad in het grensgebied tussen Holland en Brabant. Daarmee werd hij de stamvader van de zijtak Polanen, die later via Johanna van Polanen zou uitmonden in het Huis Nassau.

👨‍👩‍👧‍👦 Kinderen en dynastische erfenis

Catharine en Jan kregen vijf kinderen, die elk hun eigen rol speelden in de politieke en militaire geschiedenis van de Lage Landen:

• Maria van Polanen (1323–1382) Huwde eerst met Jan I van Montfoort, daarna met Gerrit van Heemstede. Haar huwelijken verbonden de Polanens met Utrechtse en Hollandse geslachten.
• Jan II van Polanen (1325–1378) Grootvader van Johanna van Polanen, die in 1403 trouwde met Engelbrecht I van Nassau. Dit huwelijk legde de basis voor de opkomst van het Huis Nassau in de Nederlanden.
• Philips van Polanen (1328–1375) Huwde Elisabeth van Made. Als burggraaf van Geertruidenberg tijdens het beleg van 1351–1352 streed hij aan de zijde van de Hoekse partij. Hij was heer van Kapelle, Nieuwerkerk en Uyterniert.
• Dirk van Polanen († na 1394) Heer van Asperen, gehuwd met Elburg van Asperen, dochter van Otto II van Arkel-Asperen en Aleid van Avesnes. Hiermee werd een band gesmeed met het Huis Arkel.
• Gerard van Polanen (†1380) (Volgt 3a). Gehuwd met Lutgard van Wulvenhorst, vader van drie kinderen. Zijn lijn bleef actief in Gelderse en Utrechtse kringen.

🕰️ Historische context: Hoekse machtspolitiek en Brabantse expansie

Catharine leefde in een periode van toenemende spanningen tussen de Hoekse en Kabeljauwse facties. Haar familie, de Brederodes, schaarde zich aan de Hoekse kant, net als haar zoon Philips tijdens het beleg van Geertruidenberg. De Polanens, via hun bezit in Breda en de Lekstreek, speelden een cruciale rol in de grenspolitiek tussen Holland en Brabant.

Het huwelijk tussen Catharine en Jan was dus meer dan een persoonlijke verbintenis: het was een strategische alliantie die de invloed van beide geslachten vergrootte en de weg baande voor de latere opkomst van de Nassaus.

✝️ Einde van een dynastisch leven

Catharine overleed in 1372, dertig jaar na haar echtgenoot Jan, die in 1342 stierf te Monster. Haar leven overspande een cruciale periode in de Hollandse geschiedenis, waarin adellijke vrouwen als zij de stille architecten waren van dynastieën, allianties en erfopvolging.

 

---

2.b.  Elisabeth van Brederode   

 

👑 Vrouwe van Loenersloot en dochter van een admiraal

Geboren rond 1280 als dochter van Dirk II van Brederode, ridder van de Orde van Sint Jacob en Admiraal van Holland, en Maria van der Lecke, groeide Elisabeth van Brederode op in een wereld van kastelen, veldtochten en politieke allianties. Haar jeugd viel samen met de bouw van Kasteel Brederode en de militaire campagnes van haar vader tegen de West-Friezen en de heren van Utrecht.

Als telg uit een van de machtigste adellijke geslachten van Holland werd Elisabeth uitgehuwelijkt aan Hendrik van Loenersloot, heer van het gelijknamige kasteel aan de Angstel, ten zuiden van Abcoude. Hendrik was de zoon van Gijsbrecht van Loenersloot, en zijn familie speelde een rol in de regionale politiek van het Sticht Utrecht. Elisabeths huwelijk met Hendrik was een strategische verbintenis tussen Hollandse en Utrechtse adel, bedoeld om invloed en bezit te consolideren langs de grens van beide machtsgebieden.

 

🏰 Loenersloot – een grensburcht tussen Holland en het Sticht

Het Kasteel Loenersloot, waar Elisabeth haar leven doorbracht, was een versterkte woontoren aan de Angstel, strategisch gelegen tussen Amsterdam en Utrecht. Het diende als controlepost over de handelsroutes en als machtscentrum van de heren van Loenersloot. Door haar huwelijk werd Elisabeth vrouwe van dit kasteel, en haar kinderen zouden de dynastie voortzetten.

👨‍👩‍👦 Kinderen en dynastische voortzetting

Elisabeth en Hendrik kregen minstens twee zonen:

• Dirck (Theodorus) van Loenersloot (±1310–±1336) (Volgt 3b) Hij kreeg drie zonen, waarmee hij de Loenersloot-lijn voortzette.
• Gijsbrecht van Loenersloot (±1320–….) Genoemd naar zijn grootvader.

🕰️ Historische context: tussen Brederode en het Sticht

Elisabeth leefde in een periode waarin de graven van Holland hun invloed uitbreidden richting Utrecht, en waarin de adel zich moest positioneren tussen grafelijk gezag en bisschoppelijke macht. Haar huwelijk met Hendrik van Loenersloot was een voorbeeld van diplomatieke adelspolitiek: een brug tussen Hollandse militaire macht en Utrechtse bestuurlijke traditie.

Haar vader, Dirk II, had in 1287 nog de heren van Amstel en Woerden gevangen genomen in opdracht van Floris V. Elisabeths huwelijk met een Utrechtse heer kan gezien worden als een poging tot verzoening en stabiliteit in een regio die vaak het toneel was van conflict.

✝️ Einde van een dynastisch leven

Elisabeth overleed in 1320, rond haar veertigste levensjaar. Haar overlijden viel samen met de laatste vermeldingen van haar echtgenoot Hendrik in de bronnen. Haar nageslacht zou voortleven in de Loenersloot-lijn, en haar naam blijft verbonden aan een periode waarin vrouwen als zij de stille fundamenten legden onder dynastieën, kastelen en politieke allianties.

_____________________________________________________________________________________________________

DERDE GENERATIE

3a. Gerard van Polanen

 

🛡️ Ridder, landheer en erfgenaam van Brederode en Duivenvoorde

Geboren in de eerste helft van de 14e eeuw als zoon van Jan I van Polanen, pandheer van de Lek en Breda, en Catharina van Brederode, groeide Gerard van Polanen op in een wereld van kastelen, leenbrieven en politieke allianties. Zijn afkomst was indrukwekkend: via zijn moeder stamde hij af van Dirk II van Brederode, admiraal van Holland, en via zijn vader van het geslacht Van Wassenaer, met connecties tot het hof van Holland en Brabant.

Gerard werd voor het eerst vermeld in bronnen uit 1344, samen met drie broers, en ontving in 1350 van zijn oom Willem van Duivenvoorde het goed te Berkel, een jaarlijkse rente van 100 pond, en tienden uit moergronden bij Nootdorp en Pijnacker. Deze schenking bevestigde zijn positie als erfgenaam binnen een netwerk van Hollandse landadel.

⚔️ Ridderlijke status en bestuurlijke rol

Op 12 januari 1360 werd Gerard tot ridder verklaard. Hij verkocht toen een rente uit het land van Breda aan zijn oudste broer—een teken van zijn actieve rol in het beheer van familiebezit. In 1365 kreeg hij vergiffenis voor zijn betrokkenheid bij de dood van Willem Boirt, samen met Reinoud van Brederode en anderen. De grafelijke ruwaard verleende hen “zoen en vriendschap” en herstelde hun rechten—een fascinerend inkijkje in de middeleeuwse praktijk van verzoening en eerherstel.

In 1367 werd Gerard benoemd tot hoogheemraad van Woerden, een functie die hem verantwoordelijk maakte voor waterbeheer en rechtspraak in een cruciale regio tussen Holland en het Sticht.

💍 Huwelijk met Lutgard van Wulvenhorst

Gerard trouwde tussen 1350 en 1359 met Lutgard van Wulvenhorst, geboren op 10 juli 1330 in Utrecht. Zij was de dochter van Ernst van Wulven van der Horst, en bracht het goed Wulvenhorst in het huwelijk. Lutgard overleefde Gerard met ruim dertig jaar en stierf op 9 december 1411.

Hun huwelijk verbond de Polanens met de Utrechtse landadel en versterkte hun positie in het grensgebied tussen Holland en het Sticht.

👨‍👩‍👧‍👦 Kinderen en dynastische voortzetting

Gerard en Lutgard kregen drie kinderen:

• Rixa van Polanen (1356–1402) (Volgt 4a)Huwde Elias van Woudenberg, waarmee zij een band smeedde met de adel van de Utrechtse Heuvelrug.
• Alfert van Polanen (1360–1419) (Volgt 4c) Vader van Philips van Polanen, waarmee de lijn werd voortgezet.
  Alfert wordt in 1407 samen met zijn broer Willem ten strijde geroepen met twee man.
• Willem van Polanen Beleend met Wulvenhorst in 1412.

Hun nageslacht bleef actief in de lokale politiek en het beheer van landgoederen, maar verdween geleidelijk uit de hoogste kringen van de Hollandse adel.

✝️ Einde van een leven in dienst van land en leen

Gerard overleed op 3 mei 1380, na een leven als ridder, landheer en bestuurder. Zijn vrouw Lutgard bleef tot in de vroege 15e eeuw actief als vrouwe van Wulvenhorst. Samen vormden zij een schakel tussen de Brederodes, Duivenvoordes en de opkomende geslachten van het Sticht.

 

 

---

3b. Dirck (Theodorus) van Loenersloot

_____________________________________________________________________________________________________

4a. Rixa van Polanen

 

🕊️ Vrouwe van Monster, dochter van Wulverhorst, spil tussen adellijke huizen

In de zomer van 1356 werd Rixa van Polanen geboren in het dorp Monster, gelegen in het westen van het graafschap Holland, dicht bij de kust. Monster was in die tijd een agrarische nederzetting met strategische betekenis, gelegen tussen Den Haag en het mondingsgebied van de Maas. Rixa groeide op in een omgeving waar landbezit, familienaam en politieke allianties bepalend waren voor status en invloed.

 

👑 Afkomst en opvoeding

Rixa was de dochter van Gerard van Polanen, een telg uit het machtige geslacht Van Polanen, dat zijn wortels had in het Huis Wassenaer en nauwe banden onderhield met de graven van Holland. Haar moeder, Liutgarde van Wulven, was Vrouwe van Wulverhorst — een erfdochter uit het Sticht Utrecht, waarmee Rixa ook verbonden was met de oostelijke adel. Deze combinatie van Hollandse en Utrechtse lijnen gaf haar een brede dynastieke horizon.

Als adellijke dochter werd Rixa waarschijnlijk opgevoed met kennis van landbeheer, religieuze plichten, en de etiquette van het hofleven. Haar jeugd viel samen met een periode van politieke instabiliteit: de Hoekse en Kabeljauwse twisten begonnen in 1350, en zouden haar volwassen leven beïnvloeden.

 

💍 Huwelijk en gezin

Op jonge leeftijd werd Rixa uitgehuwelijkt aan Elias van Woudenberg, geboren in 1345. Elias stamde uit een riddermatig geslacht uit het Sticht, zoon van Jan van Woudenberg en Willemette van Diest. Het huwelijk tussen Rixa en Elias was meer dan een persoonlijke verbintenis — het was een strategische alliantie tussen Holland en Utrecht, tussen Monster en Woerden.

Samen kregen zij vier kinderen:

• Elias van Woudenberg, vermoedelijk vernoemd naar zijn vader, mogelijk erfgenaam van landgoederen in Woerden.
• Jan van Woudenberg, genoemd naar zijn grootvader, wellicht actief in lokale bestuur of militaire dienst.
• Herbaren van Woudenberg, een naam die duidt op oudere ridderlijke traditie.
• Margaretha van Woudenberg (±1380–1423) (Volgt 5a), die huwde met Willem van Colverschoten. Hun dochter, Margaretha van Colverschoten, zette de dynastie voort in een nieuwe tak.

Rixa’s rol als moeder en matriarch was cruciaal: zij droeg de dynastische erfenis van Polanen en Wulverhorst over aan haar kinderen, en via Margaretha aan de familie Colverschoten. In een tijd waarin vrouwen zelden formeel regeerden, was Rixa een stille spil in het netwerk van landerijen, huwelijken en erfopvolging.

 

🌾 Leven in Monster en Woerden

Rixa bracht haar leven door in Monster, waar zij op 11 augustus 1402 overleed. Haar man Elias stierf drie jaar eerder in Woerden, een stad met militaire betekenis en een bisschoppelijke burcht. Het echtpaar bewoog zich tussen deze twee werelden: het kustgebied van Holland en het rivierenland van het Sticht.

Monster was in de 14e eeuw een religieus centrum met een belangrijke kerk en een actieve gemeenschap van boeren en vissers. Rixa’s aanwezigheid als adellijke vrouwe gaf het dorp status. Haar familie bezat vermoedelijk landerijen en rechten in de omgeving, en zij zal betrokken zijn geweest bij de kerkelijke patronage en lokale rechtspraak.

 

🕯️ Historische context

Rixa leefde in een tijd van grote veranderingen. De pestgolven van de 14e eeuw hadden de bevolking gedecimeerd, maar ook geleid tot herverdeling van land en macht. De Hoekse en Kabeljauwse twisten verdeelden de adel in facties, en de positie van vrouwen als erfdochters werd strategisch belangrijker.

Als dochter van een invloedrijke familie en echtgenote van een ridder, bewoog Rixa zich in een wereld van diplomatieke huwelijken, erfkwesties en kerkelijke invloed. Haar leven weerspiegelt de stille kracht van adellijke vrouwen in het middeleeuwse Holland: zij waren de bruggenbouwers tussen geslachten, de hoedsters van erfgoed, en de stille regisseurs van dynastische continuïteit.

 

---

4b. Mechtild van Loenersloot

 

 

👑 Vrouwe van Oudaen, brug tussen dynastieën, spilfiguur in de Vechtstreek

In het midden van de 14e eeuw, toen de Vecht nog vrijelijk stroomde tussen kastelen en kloosters, werd Mechteld van Loenersloot geboren als dochter van Dirk van Loenersloot, heer van Ridderhofstad Oudaen. Haar wieg stond in Breukelen, in een adellijk huis dat niet alleen uit steen was opgetrokken, maar ook uit traditie, invloed en verantwoordelijkheid.

 

🏰 Oudaen: erfgoed en opvoeding

Mechteld groeide op in een wereld van ridderlijke waarden, waar het huis Oudaen diende als bastion van haar familie. Haar vader had het huis gesticht als teken van zelfstandigheid en prestige, en Mechteld erfde niet alleen de stenen muren, maar ook de rol van Vrouwe van Oudaen.
In een tijd waarin vrouwen zelden als erfgenamen werden erkend, was haar positie uitzonderlijk: zij werd de spil van een dynastieke overgang.

 

💍 Huwelijk met Eerst Taets

Rond 1370 trad Mechteld in het huwelijk met Eerst Taets, geboren in 1348, een man van aanzien en bestuurlijke ervaring. Hij was schepen van Wijk bij Duurstede, een stad die in die tijd groeide als handelsplaats aan de Lek.
Hun verbintenis was zowel persoonlijk als politiek: het verbond de huizen Van Loenersloot en Taets van Amerongen, en legde de basis voor een nieuwe dynastie die Oudaen zou voortzetten.

 

👨‍👩‍👦‍👦 Kinderen en nageslacht

Uit dit huwelijk werden twee zonen geboren:

• Dirk Taets (1370–1450). Hij erfde Ridderhofstad Oudaen en werd bekend als Heer van Oudaen. Onder zijn leiding bleef het huis een centrum van invloed in de Vechtstreek.
  Zijn lange levensduur getuigt van stabiliteit in een tijd van pestgolven en politieke onrust.
• Willem Taets (geb. ca. 1375) (Volgt 5b). Hij huwde Hedwig Borre van Amerongen, waarmee de banden met het geslacht Borre werden versterkt.
  Uit dit huwelijk kwamen twee zonen voort, die de Taets-lijn verderzetten in Amerongen en Utrecht.

 

🌿 Historische context

Mechteld leefde in een tijd van grote veranderingen. De Zwarte Dood had Europa getroffen, de steden groeiden in macht, en de adel moest zich herpositioneren. Als Vrouwe van Oudaen vertegenwoordigde zij een overgang van feodale macht naar stedelijke invloed. Haar huwelijk met een schepen weerspiegelt die verschuiving: van ridderlijke heerschappij naar bestuurlijke samenwerking.

 

🧬 Dynastische betekenis

Door haar huwelijk en haar kinderen werd Mechteld de sleutel tot de overdracht van Oudaen van het geslacht Van Loenersloot naar de familie Taets. Haar rol was niet slechts die van dochter of echtgenote, maar van dynastische brug. Dankzij haar bleef Oudaen in adellijke handen tot ver in de 15e eeuw, en haar nageslacht speelde een rol in het stedelijk bestuur van Utrecht en Wijk bij Duurstede.

---

4c. Alfert van Polanen

 

⚔️ Afkomst en adellijke wortels

Alfert van Polanen werd geboren in 1360 als zoon van Gerard van Polanen, heer van Polanen, en Liutgarde van Wulven, vrouwe van Wulverhorst. Zijn afkomst verbond hem met twee invloedrijke geslachten:

• De Van Polanen-familie, een tak van het huis Wassenaer, speelde een prominente rol in het graafschap Holland en het hertogdom Brabant. Ze bezaten onder andere het kasteel Polanen bij Monster en later het kasteel Breda.
• De Van Wulven-lijn bracht het bezit van Wulverhorst in, een heerlijkheid bij Woerden, waarmee Alfert ook verbonden was aan het Sticht Utrecht.

Deze combinatie van Hollandse en Utrechtse adel gaf Alfert een stevige positie in het ridderschap van zijn tijd.

 

⚔️ Ridderlijke status

Alfert werd ridder, een titel die in de 14e en 15e eeuw niet alleen militaire betekenis had, maar ook sociale en bestuurlijke status verleende. Als ridder was hij vermoedelijk betrokken bij grafelijke campagnes, lokale rechtspraak en het beheer van leenbezit. Zijn leven viel samen met de late fase van de Hoekse en Kabeljauwse twisten, waarin de Van Polanens zich vaak aan de Kabeljauwse zijde schaarden.

Hoewel de naam van zijn echtgenote niet is overgeleverd, duidt zijn huwelijk op een voortzetting van de adellijke lijn, met bezit en invloed in het westen van het graafschap.
Alfert had ten minste één zoon:

• Philips Alfertsz van Polanen (Volgt 5c)
  Zijn patroniem (“Alfertsz”) bevestigt de vaderlijke lijn. Philips zou de naam voortzetten in de 15e eeuw.

 

🕰 Historische context

Alfert leefde in een periode van politieke consolidatie onder de graven van Holland en Zeeland, en van toenemende invloed van Bourgondische vorsten. De Van Polanens speelden een sleutelrol in deze overgang: via Johanna van Polanen, een nicht van Alfert, kwam het kasteel Breda in handen van de Bourgondische hertog Jan IV van Brabant, waarmee de familie indirect bijdroeg aan de vorming van de latere Nederlanden.

Alfert’s overlijden in 1419 markeert het einde van een generatie die de overgang van lokale riddermacht naar dynastische integratie meemaakte.

_____________________________________________________________________________________________________

5a. Margaretha van Woudenberg

🌿Brug tussen Polanen, Woudenberg en Colverschoten

Margaretha van Woudenberg werd rond het jaar 1380 geboren, waarschijnlijk in Monster of Woerden, als dochter van Elias van Woudenberg en Rixa van Polanen. Haar geboorte verenigde twee adellijke lijnen: de Van Woudenbergs, riddermatig geslacht uit het Sticht, en de Van Polanens, een invloedrijke tak van het Hollandse Huis Wassenaer.
Haar moeder Rixa was bovendien Vrouwe van Wulverhorst.

🏡 Jeugd en opvoeding

Margaretha groeide op in een wereld van kastelen, kerken en landgoederen, waar vrouwen van adel een stille maar cruciale rol speelden in het bewaren van dynastie en bezit. Haar jeugd viel samen met het einde van de Hoekse en Kabeljauwse twisten, en de opkomst van de Bourgondische invloed in de Lage Landen. In deze context werd zij voorbereid op haar rol als echtgenote, moeder en erfdrager.

 

💍 Huwelijk met Willem van Colverschoten

Margaretha huwde Willem van Colverschoten, geboren in 1378 als zoon van Elias van Colverschoten. De familie Colverschoten was actief in het Sticht en mogelijk verbonden aan ridderlijke of bestuurlijke functies in de regio Amerongen, Wijk bij Duurstede of Utrecht. Het huwelijk was een strategische verbintenis: Margaretha bracht de erfenis van Polanen en Wulverhorst mee, Willem die van Colverschoten — samen versterkten zij de regionale macht van hun geslachten.

 

👶 Dochter en dynastische voortzetting

Uit dit huwelijk werd één dochter geboren:

• Margaretha van Colverschoten (1398–1423) (Volgt 6a), die huwde met Johan Taets van Amerongen, telg uit een invloedrijke Utrechtse familie. Uit dit huwelijk kwamen vijf kinderen voort.

Hoewel Margaretha van Woudenberg zelf slechts één kind kreeg, was haar rol als dynastische spil van groot belang.
Via haar dochter en schoonzoon vloeiden de lijnen van Polanen, Woudenberg en Colverschoten samen in de familie Taets van Amerongen — een naam die in latere eeuwen zou opduiken in bestuurlijke en militaire kringen.

 

🕯️ Laatste jaren en overlijden

Margaretha overleed op 5 april 1423, vermoedelijk in de omgeving van Amerongen of Woerden. Haar overlijden viel samen met dat van haar dochter, wat doet vermoeden dat ziekte of een tragische gebeurtenis hun familie trof. Haar nalatenschap leefde voort in haar kleinkinderen, die de naam Taets van Amerongen droegen en de dynastie verder verspreidden.

Margaretha van Woudenberg is een voorbeeld van hoe adellijke vrouwen in de late middeleeuwen, vaak buiten de schijnwerpers, de fundamenten legden voor dynastische continuïteit. Haar leven verbindt Monster, Woerden, Wulverhorst en Amerongen — een netwerk van invloed dat via haar dochter en vijf kleinkinderen tot ver in de 15e eeuw doorwerkte.

---

5b. Willem Taets

 

🏰 Erfgenaam van twee ridderlijke huizen, verbinder van dynastieën, patriarch van een nieuwe generatie

In het jaar 1375 werd Willem Taets geboren als zoon van Eerst Taets, schepen van Wijk bij Duurstede, en Mechteld van Loenersloot, Vrouwe van Oudaen. Zijn wieg stond in een wereld van adellijke allianties, waar kastelen niet alleen stenen vestingen waren, maar ook symbolen van erfgoed, macht en verbondenheid. Als kleinzoon van Dirk van Loenersloot, stichter van Ridderhofstad Oudaen, droeg Willem het gewicht van een dynastie die diep geworteld was in de Vechtstreek.

 

💍 Huwelijk met Hedwig Borre van Amerongen

Rond 1395 trad Willem in het huwelijk met Hedwig Borre van Amerongen, geboren in 1380 als dochter van Johan Borre van Amerongen, heer van kasteel Amerongen. Dit huwelijk was meer dan een verbintenis tussen twee mensen: het was een strategische alliantie tussen de huizen Taets van Oudaen en Borre van Amerongen, beide met diepe wortels in het middeleeuwse Utrechtse landschap.

Door deze verbintenis werd Willem niet alleen verbonden met het kasteel Amerongen, maar ook met de dynastie van de Heren van Amerongen (nr. 4b), een geslacht dat eeuwenlang een rol speelde in de regionale politiek en landadel.

 

👨‍👩‍👦‍👦 Kinderen en nageslacht

Uit het huwelijk van Willem en Hedwig werden twee zonen geboren:

• Johan Taets van Amerongen (1396–1450) (Volgt 6b). hij trad tweemaal in het huwelijk. Zijn eerste vrouw was Hedwig Alfers van Woudeggen, met wie hij één dochter kreeg. Zijn tweede huwelijk met Margaretha van Colverschoten bracht vijf kinderen voort. Johan zette de Taets-lijn voort en speelde een rol in de bestuurlijke elite van Utrecht en omgeving.
• Dirk Taets. Over Dirk is minder bekend, maar hij wordt vermeld als zoon van Willem en Hedwig, en mogelijk als lid van de volgende generatie binnen het huis Oudaen of Amerongen.

 

🌿 Omgeving en context

Willem leefde in een tijd van herstel en herstructurering. De Zwarte Dood had Europa decennia eerder geteisterd, maar de samenleving begon zich te hervormen. Steden als Utrecht en Wijk bij Duurstede groeiden in invloed, en de adel moest zich aanpassen aan nieuwe vormen van bestuur en burgerlijke macht.

Als zoon van een schepen en kleinzoon van een ridder, bevond Willem zich op het snijvlak van feodale traditie en stedelijke vernieuwing. Zijn huwelijk met Hedwig Borre bracht hem in contact met de oostelijke Veluwezoom en de Amerongse bossen, waar het kasteel Amerongen diende als bastion van de Borre-dynastie.

 

🧬 Dynastische betekenis

Willem Taets was een patriarch in de ware zin van het woord: hij verbond geslachten, versterkte erfgoed en bracht een nieuwe generatie voort die zich zou nestelen in de bestuurlijke en adellijke lagen van het Sticht Utrecht. Zijn zoon Johan werd een spilfiguur in de overgang naar de 15e eeuw, en zijn kleinkinderen zouden het verhaal van Oudaen, Amerongen en Woudeggen verder schrijven.

---

5c. Philips Alfertsz van Polanen

 

🏰 Afkomst en positie

Philips van Polanen werd rond 1390 geboren als zoon van Alfert van Polanen, ridder, en kleinzoon van Gerard van Polanen en Liutgarde van Wulven, vrouwe van Wulverhorst. Zijn patroniem “Alfertsz” bevestigt de vaderlijke lijn, en zijn geboorte markeert een overgangsperiode in de Van Polanen-dynastie: van militaire riddermacht naar bestuurlijke en familiaire consolidatie.

Hoewel Philips zelf niet als ridder of ambachtsheer wordt vermeld, was hij als telg uit het huis Polanen verbonden met een van de machtigste adellijke geslachten van Holland. Zijn familie bezat landgoederen in Monster, Breda en Wulverhorst, en speelde een rol in de politieke en dynastieke netwerken van de late middeleeuwen.

 

💍 Huwelijk en nageslacht

Philips huwde met een vrouw van wie de naam niet is overgeleverd.
Uit dit huwelijk werd één dochter geboren:

• Margriet van Polanen (geb. 1419 – …) (Volgt 6c)
  Margriet huwde met Daem van Delen, een man van aanzien in de regio.

Margriet’s huwelijk bevestigt de rol van de Van Polanen-vrouwen in het doorgeven van bezit, naam en invloed via strategische verbintenissen. Haar naam leeft voort als stille kracht in de genealogie — een brug tussen ridderlijke afkomst en burgerlijke consolidatie.

 

🕰 Historische context

Philips leefde in een tijd van Bourgondische opkomst, waarin de oude Hollandse adel zich moest herpositioneren binnen nieuwe machtsstructuren. De Van Polanens waren nauw verbonden met deze transitie: via Johanna van Polanen, een verwante tak, kwam het kasteel Breda in handen van de Bourgondische hertogen — een sleutelmoment in de vorming van de latere Nederlanden.

Hoewel Philips (overleden na 1419) zelf minder prominent voorkomt in bestuurlijke bronnen, is zijn betekenis genealogisch groot: hij vormt de schakel tussen de ridderlijke Alfert en de vrouwelijke lijn van Margriet, die via haar dochter mogelijk opnieuw verbonden werd aan lokale heerlijkheden.

_____________________________________________________________________________________________________

ZESDE GENERATIE

6a. Margaretha van Colverschoten

 

——————————————————————————————————————————————————————-

6b. Johan Taets van Amerongen

🏛 Schepen van Utrecht, erfgenaam van ridderlijke allianties, patriarch van een bestuurlijke dynastie

In het jaar 1396 werd Johan Taets van Amerongen geboren in Wijk bij Duurstede, als zoon van Willem Taets van Oudaen en Hedwig Borre van Amerongen. Zijn geboorte verenigde twee invloedrijke geslachten: de Taetsen, verbonden aan Ridderhofstad Oudaen, en de Borres, heersers over kasteel Amerongen. Johan groeide op in een wereld waarin adellijke afkomst en stedelijke invloed elkaar begonnen te kruisen.

 

🏙 Opkomst in Utrecht

Johan vestigde zich in Utrecht, waar hij uitgroeide tot een gerespecteerd bestuurder. Als schepen van de stad Utrecht bekleedde hij een sleutelpositie in het stedelijk bestuur, verantwoordelijk voor rechtspraak, financiën en het handhaven van de stedelijke orde. Zijn rol weerspiegelde de overgang van feodale macht naar stedelijke autoriteit in de late middeleeuwen.

 

Johan trad eerste in het huwelijk met Hedwig Alfers van Woudeggen (gehuwd in 1415).
Uit dit huwelijk werd één dochter geboren:

• Hedwig Taets van Amerongen (1415–1457) Zij groeide op in een wereld van bestuurlijke elite en adellijke traditie

Johan trad tweede in het huwelijk met Margaretha van Colverschoten (gehuwd in 1416) Margaretha was de dochter van Willem van Colverschoten en Margaretha van Woudenberg, beide uit riddermatige families met bezittingen in het Sticht. Hun huwelijk bracht vijf kinderen voort:

• Ernst Taets van Amerongen (± 1420 – 1473) Hij volgde zijn vader op en zette de dynastie voort als heer van Oudaen of Amerongen.
• Jan Taets van Amerongen Hij werd hoofdschout van Utrecht, een functie met grote juridische en bestuurlijke macht.
• N. Taets van Amerongen Deze zoon koos voor het geestelijke pad en werd kanunnik te Utrecht, verbonden aan het kapittel.
• Margareta Taets van Amerongen (± 1420 – 1481) Zij huwde Gerard van Kuilenborg, heer van Renswoude, en bracht zo de Taets-lijn in verbinding met de familie Van Kuilenborg.
• Aleid Taets van Amerongen (± 1422 – ….) (Volgt 6a)
  Zij huwde Jan van Lichtenberch van Lanscroen, en kreeg één zoon.
  Dit huwelijk verbond de Taetsen met het geslacht Van Lichtenberch, bekend in de regio rond het Gooi en het Sticht.

 

🕊 Historische betekenis

Margaretha overleed in 1423, vermoedelijk kort na de geboorte van haar jongste kind. Haar leven was kort, maar haar invloed was diepgaand. Door haar huwelijk en haar kinderen werd zij de stammoeder van een dynastie die zich uitstrekte over Utrecht, Amerongen, Renswoude en Lanscroen. Haar bloedlijn verbond ridderlijke huizen met stedelijke ambten, en haar nageslacht speelde een rol in kerk, recht en bestuur.

---

6c. Margriet van Polanen

 

🌱 Afkomst en dynastische positie

Margriet van Polanen werd geboren in 1419 als dochter van Philips Alfertsz van Polanen, kleinzoon van ridder Alfert van Polanen en telg uit het huis Wulverhorst. Haar geboorte markeert een overgang van Hollandse ridderlijke invloed naar strategische verbintenissen met Gelderse leenmannen.

De Van Polanen-familie was in de 14e en 15e eeuw nauw verbonden met het grafelijk hof van Holland, en via Johanna van Polanen zelfs met de Bourgondische hertogen. Margriet vertegenwoordigde een vrouwelijke tak die via huwelijk haar invloed uitbreidde naar het hertogdom Gelre.

 

💍 Huwelijk met Daem van Delen

Margriet huwde Daem van Delen, geboren in 1409, zoon van Brand van Delen en Truda Gosens. Daem was leenman van Gelre en werd in 1424 beleend met het goed “ten Hage” op de Veluwe, een strategisch gelegen leengoed dat hij tot zijn dood in september 1481 beheerde. Na zijn overlijden ging het leen over op zijn zoon, waarmee de dynastie werd voortgezet.

Het goed “ten Hage” lag in de buurt bij Otterlo, en vormde een belangrijk bezit binnen het Gelderse leenstelsel.
Daem’s lange beheersperiode (1424–1481) getuigt van stabiliteit, trouw aan het hertogelijk gezag en bestuurlijke betrouwbaarheid.

 

👨‍👩‍👧‍👦 Kinderen

Margriet en Daem kregen tenminste twee kinderen:

• Brand van Delen (1450–1533) Erfgenaam van “ten Hage” en opvolger van zijn vader als leenman van Gelre. Zijn lange levensduur en opvolging bevestigen de continuïteit van de Van Delen-lijn in het Gelderse bestuur.
• Geertruid van Delen (geb. 1453 – …) (Volgt 7b)
  Haar naam leeft voort in de vrouwelijke lijn.

 

🕰 Historische context

Margriet leefde in een tijd van politieke transitie: de Bourgondische invloed in Holland en Zeeland, en de dynastieke consolidatie in Gelre onder hertogen als Arnold van Egmond en Karel van Gelre. Haar huwelijk met Daem van Delen verbond twee werelden — het Hollandse ridderlijke erfgoed van Polanen en het Gelderse leenbezit van de Veluwe.

Via haar zoon Brand en dochter Geertruid werd deze lijn voortgezet in het oosten van de Nederlanden, waarmee Margriet een stille maar krachtige rol speelde in de verspreiding van haar familie-erfgoed.

 

____________________________________________________________________________________________________

7a. Aleid Taets van Amerongen

 

🌺 Dochter van schepen en riddervrouw, verbinder van Utrechtse geslachten

Aleid Taets van Amerongen werd geboren circa 1422 als dochter van Margaretha van Colverschoten (Zie 6a) en Johan Taets van Amerongen (Zie 6b), schepen van de stad Utrecht. Haar jeugd speelde zich af in een wereld van bestuurlijke invloed, adellijke traditie en kerkelijke nabijheid, waarin vrouwen vaak de stille dragers waren van dynastische continuïteit.

 

🏰 Afkomst en opvoeding

Aleid groeide op in een huis waar rechtspraak, landbezit en kerkelijke connecties samenkwamen. Haar vader Johan was een sleutelfiguur in het stedelijk bestuur van Utrecht, terwijl haar moeder Margaretha afstamde van families die kastelen en landgoederen bezaten in het oostelijke Sticht. Aleid werd opgevoed met het besef van haar plaats in een netwerk van macht en verantwoordelijkheid.

 

💍 Huwelijk met Jan van Lichtenberch van Lanscroen

Aleid trad in het huwelijk met Jan van Lichtenberch van Lanscroen, geboren omstreeks 1385 in Utrecht.
Hij was de zoon van Jan van Lichtenberch van Lanscroen, lid van een geslacht dat zijn naam ontleende aan het huis Lanscroen, vermoedelijk gelegen in de omgeving van het Gooi of het oostelijk Sticht. De Van Lichtenberchs waren verbonden aan de stedelijke elite van Utrecht en mogelijk ook aan het kapittel of de ridderschap.

Het leeftijdsverschil tussen Aleid en Jan wijst op een huwelijk waarin dynastische belangen en erfopvolging centraal stonden. Aleid bracht de Taets-lijn in verbinding met een oudere Utrechtse familie, waarmee haar nageslacht toegang kreeg tot nieuwe bestuurlijke en kerkelijke netwerken.
Uit dit huwelijk:

• Werner van Lichtenberch geboren vermoedelijk rond 1440 (Volgt 8a).

Over Werner is nog weinig bekend, maar zijn naam duidt op voortzetting van het Van Lichtenberch-patrimonium. Als zoon van Aleid droeg hij ook het bloed van de Taetsen, Colverschotens en Borres — een rijke erfenis van bestuurlijke en adellijke lijnen.

 

🕰 Historische betekenis

Aleid leefde in een tijd waarin vrouwen zelden op de voorgrond traden, maar waarin hun huwelijken en kinderen de fundamenten legden voor politieke en sociale continuïteit. Haar verbintenis met Jan van Lichtenberch bracht twee Utrechtse geslachten samen en zorgde voor een nieuwe generatie die zich kon bewegen tussen stad, kapittel en landadel.

Hoewel haar leven in de schaduw van haar vader en echtgenoot stond, was Aleid een verbinder van dynastieën — een stille spil in het rad van erfopvolging, bestuurlijke invloed en genealogische betekenis.

 

---

7b. Geertruid van Delen

 

🌱 Afkomst en dynastische positie

Geertruid van Delen werd geboren in 1453 als dochter van Margriet van Polanen en Daem van Delen, leenman van Gelre en heer van het goed “ten Hage” op de Veluwe. Haar moeder stamde uit het Hollandse riddergeslacht Van Polanen, haar vader uit de Gelderse regentenklasse. Geertruid groeide op in een wereld van leenbezit, ridderschap en strategische huwelijken — een brug tussen Hollandse adel en Gelderse landheerlijke macht.

 

💍 Huwelijk met Udo toe Boecop

Geertruid huwde Udo toe Boecop, geboren rond 1435, zoon van Gerrit toe Boecop en Margriet van Heerdt. De familie Toe Boecop was prominent in de ridderschap van de Veluwe, een elitegroep van edelen die het hertogdom Gelre bestuurden en adviseerden.

In 1463 verkreeg Udo via een boedelscheiding het Huis Harsselo en een windmolen te Bennekom — beide gelegen in het hart van de Veluwe. Harsselo was een tijnsgoed van de hertog van Gelre, wat betekent dat het in leen werd gehouden tegen jaarlijkse betaling of dienst. Deze bezittingen bevestigen Udo’s status als landheer en bestuurder in het Gelderse landschap.

Zijn vermelding in de ridderschap van de Veluwe plaatst hem in het bestuurlijke centrum van het hertogdom, en zijn huwelijk met Geertruid versterkte de band tussen Hollandse en Gelderse adel.

 

👩‍👧 Nageslacht

Geertruid en Udo kregen één dochter:

• Margriet toe Boecop (ca. 1485 – 1549) (8b)
  Margriet huwde Cornelis van Brakell tot Kermestein, een telg uit het geslacht Van Brakell, verbonden aan het huis Kermestein — een heerlijkheid in het Land van Maas en Waal. Uit dit huwelijk werden een zoon en een dochter geboren, waarmee de lijn zich voortzette in het zuidelijke rivierengebied.

Margriet’s huwelijk bevestigt de voortzetting van de dynastie via vrouwelijke erfopvolging, en haar naam leeft voort als schakel tussen Harsselo, Kermestein en de latere takken van de familie.

 

🕰 Historische context

Geertruid leefde in een tijd van politieke fragmentatie en dynastieke consolidatie. Het hertogdom Gelre stond onder druk van Bourgondische expansie, en families als Toe Boecop en Van Delen speelden een rol in het behoud van regionale autonomie. Haar huwelijk met Udo toe Boecop en haar dochter Margriet’s verbintenis met Van Brakell tonen de strategische verweving van Hollandse, Gelderse en Brabantse adellijke lijnen.

Geertruid zelf was een stille spil in deze overgang — een vrouw die via haar afkomst, huwelijk en nageslacht de dynastie versterkte en verbond met nieuwe gebieden en heerlijkheden.

 

_________________________________________________________________________________________________________

ACHTSTE GENERATIE

8a. Werner van Lichtenberch

🛡 Erfgenaam van Utrechtse adel, stille schakel tussen dynastieën

Werner van Lichtenberch werd geboren rond 1440 als zoon van Jan van Lichtenberch van Lanscroen en Aleid Taets van Amerongen. Zijn geboorte verenigde twee invloedrijke Utrechtse geslachten: de Van Lichtenberchs, met wortels in stedelijke en ridderlijke kringen, en de Taetsen van Amerongen, een dynastie van schepenen, hoofdschouten en geestelijken. Werner groeide op in een tijd waarin de adel zich moest herpositioneren tegenover de opkomende burgerij en het kapittel.

 

🏰 Afkomst en omgeving

De Van Lichtenberchs waren actief in en rond Utrecht, mogelijk verbonden aan het huis Lanscroen, een adellijk bezit dat zijn naam gaf aan een tak van het geslacht. Zijn moeder Aleid bracht hem het bloed van de Taetsen, Colverschotens, Borres en Van Woudenbergs — een rijke erfenis van bestuurlijke en kerkelijke invloed.

Werner leefde in een periode van overgang: de Bourgondische hertogen breidden hun macht uit over de Nederlanden, en steden als Utrecht werden toneel van politieke en religieuze spanningen. Als lid van de lagere adel bewoog Werner zich vermoedelijk tussen landbezit, stedelijke netwerken en kerkelijke connecties.

 

💍 Huwelijk en nageslacht

Werner huwde een vrouw van wie de naam niet is overgeleverd, maar uit hun verbintenis werd één dochter geboren:

• Bely Wemaers van Lichtenberch († ca. 1535) (Volgt 9a)
  Zij huwde Willem Snoyens van Oostrum, waarmee de Van Lichtenberch-lijn zich verbond met het geslacht Snoyens, actief in Oostrum en mogelijk in de regio rond Nijmegen of de Veluwe. De toevoeging Wemaers in haar naam kan duiden op een tussenliggende erfgenaam of een vrouwelijke lijn die verbonden was aan een ander huis.

 

🌿 Historische betekenis

Hoewel Werner zelf weinig sporen heeft nagelaten in bestuurlijke archieven, was zijn rol als dynastische verbinder cruciaal. Via zijn dochter Bely werd de Van Lichtenberch-lijn voortgezet in het geslacht Snoyens, en daarmee in een nieuwe regio en context. Zijn leven markeert het einde van een dynastie die begon met Jan van Lichtenberch en Aleid Taets, en zich via Bely uitstrekte tot in de 16e eeuw.

Werner leefde vermoedelijk tot het einde van de 15e eeuw, in een tijd waarin de Habsburgers hun greep op de Nederlanden verstevigden, en waarin families als de zijne zich moesten aanpassen aan nieuwe vormen van macht en erfopvolging.

 

---

8b. Johan van Brakell tot Kermestein

 

🏛 Edelman van Lienden, ondertekenaar van het Smeekschrift der Edelen, verbinder van Brakell

Johan van Brakell tot Kermestein werd omstreeks 1523 geboren te Lienden als zoon van Cornelis van Brakell tot Kermestein en Margriet toe Boecop. Via zijn moeder stamde hij af van de families Toe Boecop, Van Delen en Van Polanen, waarmee hij verbonden was aan de ridderschap van de Veluwe, het huis Harsselo en het Hollandse ridderlijke erfgoed.

Zijn vader was heer van Kermestein, een heerlijkheid in het Land van Maas en Waal, en Johan erfde daarmee niet alleen land en titel, maar ook een dynastische roeping in een tijd van religieuze en politieke omwenteling.

 

✍️ Lid van het Eedverbond der Edelen

Johan van Brakell was lid van het Eedverbond der Edelen, een verbond van voornamelijk Zuid-Nederlandse edelen die zich in 1566 verenigden tegen de harde kettervervolgingen onder het bewind van Filips II. Hij behoorde tot de ondertekenaars van het beroemde Smeekschrift der Edelen, dat op 5 april 1566 werd aangeboden aan landvoogdes Margaretha van Parma, onder leiding van Hendrik van Brederode.

Het smeekschrift was een oproep tot matiging van de inquisitie en religieuze repressie, en vormde een cruciaal moment in de aanloop naar de Nederlandse Opstand. Johan’s deelname plaatst hem in het hart van de politieke en religieuze spanningen van zijn tijd — als edelman, als protestant sympathisant, en als vertegenwoordiger van de Gelderse adel.

 

💍 Huwelijk en nageslacht

Op 17 juli 1550 huwde Johan met Johanna van Meerten, geboren rond 1525 te Ingen, dochter van Dirck de Jongere van Meerten en Bertha van Eck. Johanna overleed te Ingen en werd op 22 april 1600 begraven te Lienden. Haar afkomst verbond Johan met de families Van Meerten en Van Eck, beide invloedrijk in het Betuwse en Gelderse gebied.

Samen kregen zij vijf kinderen:

• Lodewijk van Brakell
  Hij huwde 1e met Catharina Tempier,  hij huwde 2e met Jodoca Ruysch.
  Lodewijk zette de lijn voort in het Land van Maas en Waal en mogelijk in het stedelijk bestuur.
• Johan van Brakell Zijn naam suggereert voortzetting van de dynastie, mogelijk als pachter, bestuurder of militair.
• Dirk van Brakell Gehuwd met Petronella Vijgh, een naam die duidt op een familie met bestuurlijke of juridische invloed.
• Margaretha van Brakell (geb. ca. 1550) (Volgt 9b)
  Gehuwd met Jhr. Dirck van Eck, waarmee de band met de Van Eck-familie werd versterkt. Samen kregen zij één dochter, waarmee de vrouwelijke lijn werd voortgezet.
• Alyd van Brakell Gehuwd met Hendrik Sael Uytten Engh, een naam die mogelijk verbonden is aan het Sticht Utrecht of de Veluwe.

 

🕰 Historische context

Johan overleed op 8 juli 1580. Hij leefde in een tijd van religieuze hervorming, politieke opstand en dynastieke herpositionering. Zijn deelname aan het Smeekschrift der Edelen toont zijn betrokkenheid bij de vroege fase van de Nederlandse Opstand, en zijn huwelijk met Johanna van Meerten bevestigt de verweving van adellijke lijnen in het rivierengebied.

Zijn nageslacht zou zich verspreiden over Lienden, Ingen, Kermestein en omliggende heerlijkheden — een dynastie die zich aanpaste aan de veranderende tijden, maar haar wortels behield in ridderlijkheid, bestuur en landbezit.

_______________________________________________________________________________________________

NEGENDE GENERATIE

9a. Bely Wemaers van Lichtenberch

 

🌿 Dochter van ridderlijke lijnen, verbinder van Utrechtse en Gelderse geslachten

In de tweede helft van de 15e eeuw, toen de Bourgondische Nederlanden zich vormden en de adel zich herpositioneerde tussen hof en land, werd Bely Wemaers van Lichtenberch geboren. Als dochter van Werner van Lichtenberch — telg uit het Utrechtse geslacht Van Lichtenberch — droeg zij het erfgoed van de Taetsen van Amerongen, Colverschotens en Van Woudenbergs in zich. Haar naam “Wemaers” suggereert een tussenliggende erfverbinding, mogelijk via vrouwelijke lijn of een landgoed.

 

🏰 Afkomst en opvoeding

Bely groeide op in een wereld van kastelen, kapittels en stedelijke invloed. Haar familie bewoog zich tussen Utrecht, Amerongen en het oostelijk Sticht. Als kleindochter van Aleid Taets van Amerongen, was zij erfgename van een dynastie die zich uitstrekte over bestuurlijke, kerkelijke en adellijke netwerken.

 

💍 Huwelijk met Willem Snoyenss van Oostrum

Rond 1468 trad Bely in het huwelijk met Willem Snoyenss van Oostrum, geboren omstreeks 1435.
Hij was de zoon van Snoy Willamsz van Schayck en Feye van Oistrum, en stamde uit een geslacht dat actief was in de regio rond Oostrum, bij Houten. De Snoyenss-lijn verbond zich met families uit Schayck en Oistrum, wat duidt op een netwerk van landadel met regionale invloed.

Hun huwelijk bracht de Van Lichtenberch-lijn in verbinding met de Snoyenss-dynastie, en legde de basis voor een nieuwe tak die zich zou uitspreiden over Gelderland en Utrecht.
Uit dit huwelijk:

• Jan Willemsz van Oostrum 1474 – > 1546 (Volgt 10a).
  Hij huwde Fey Stevensdr de Witt, en samen kregen zij zeven kinderen.

 

🕰 Historische betekenis

Bely leefde in een tijd van grote transitie: de Bourgondische centralisatie, de opkomst van stedelijke burgerij, en de eerste tekenen van religieuze hervorming. Als vrouw stond zij zelden in de archieven, maar via haar huwelijk en nageslacht speelde zij een cruciale rol in de versmelting van Utrechtse en Gelderse adellijke lijnen.

Haar lange leven — tot ca. 1535 — overspande bijna een eeuw van politieke en sociale verandering. Zij was getuige van de overgang van ridderlijke macht naar bestuurlijke elite, en haar zoon Jan zette die lijn voort in een nieuwe context.

 

---

9b. Margaretha van Brakell

🌱 Dochter van Kermestein, echtgenote van een Nijmeegse ridder, moeder van Elisabeth

Margaretha van Brakell werd rond 1550 geboren te Lienden als dochter van Johan van Brakell tot Kermestein, ondertekenaar van het Smeekschrift der Edelen in 1566, en Johanna van Meerten, dochter van Dirck de Jongere van Meerten en Bertha van Eck. Haar geboorte markeert een voortzetting van de adellijke lijn die zich uitstrekte over het Land van Maas en Waal, de Betuwe en de Veluwe.

Via haar vader was Margaretha verbonden aan het huis Kermestein, en via haar moeder aan de geslachten Van Meerten en Van Eck — een dynastie die zich kenmerkte door politieke betrokkenheid, leenbezit en strategische huwelijken.

 

💍 Huwelijk met Dirck van Eck

Margaretha huwde Dirck van Eck, geboren rond 1545 te Tiel, zoon van Bartholomeus van Eck en Maria van Mekeren. Dirck was in 1556 nog onmondig, en zijn moeder trad toen op als hulder voor het leengoed onder Wadenooyen — een juridisch en bestuurlijk handeling waarbij zij het leen namens haar zoon beheerde.

Dirck groeide uit tot een invloedrijke edelman en verscheen van 1595 tot 1605 in de Ridderschap van Nijmegen, een elitegroep van edelen die het hertogdom Gelre bestuurden en adviseerden. Zijn rol in deze ridderschap bevestigt zijn status als landheer en bestuurder in het oostelijke deel van het hertogdom.

Zijn overlijden vond plaats na 20 oktober 1616, te Tiel, waarmee hij een lange periode van bestuurlijke activiteit en leenbezit afsloot.

 

👩‍👧 Nageslacht

Margaretha en Dirck kregen ten minste één dochter:

• Elisabeth van Eck (Volgt 10b)
  Geboren rond 1575 te Tiel, gehuwd met Willem Lambertsz, molenaarsknecht te Waardenburg en Gorinchem. Elisabeth behield de naam Van Eck en gaf deze door aan haar zoon Jan Willemsz van Eck, die later een proces voerde voor het Hof van Gelre over erf- en leenrechten uit Margaretha’s lijn — een juridisch bevestigde voortzetting van haar dynastie.

 

🕰 Historische context

Margaretha leefde in een tijd van religieuze hervorming, politieke opstand en dynastieke herpositionering. Haar vader Johan was betrokken bij het Smeekschrift der Edelen, haar echtgenoot Dirck bij de Ridderschap van Nijmegen, en haar dochter Elisabeth bij de overgang van adel naar ambachtelijk leven in Gorinchem.

Margaretha zelf was de stille spil in deze overgang — een vrouw die via haar afkomst, huwelijk en nageslacht de dynastie versterkte en verbond met nieuwe gebieden en maatschappelijke lagen.

_________________________________________________________________________________________________________

TIENDE GENERATIE

10a. Jan Willemsz van Oostrum

🌾 Boer, erfpachter en patriarch in de polders van Schonouwen

In het jaar 1474 werd Jan Willemsz van Oostrum geboren in Houten, als zoon van Bely Wemaersdr van Lichtenberch en Willem Snoyensz van Oostrum. Zijn afkomst verenigde adellijke lijnen uit Utrecht en Gelderland, maar zijn leven speelde zich af in de klei van de polders — als huurder en erfpachter op de Wetering onder Schonouwen, een gebied ten zuiden van Houten, tussen de Lek en de Hollandse IJssel.

 

🏡 Leven op de Wetering

Jan erfde niet het kasteel of de titel, maar het land. Hij volgde zijn vader op als gebruiker van de gronden in de Wetering, een laaggelegen gebied dat door sloten, dijken en molens werd beschermd tegen het water. Als huurder en erfpachter beheerde hij de landerijen met zorg en toewijding, in een tijd waarin boerengezinnen de ruggengraat vormden van de lokale economie.

Zijn positie als erfpachter betekende dat hij het land niet bezat, maar wel generaties lang bewerkte. Hij was deel van een systeem waarin families via pachtcontracten verbonden waren aan adellijke of kerkelijke grondbezitters, en waarin stabiliteit en betrouwbaarheid belangrijker waren dan bezit.

 

💍 Huwelijk met Fey Stevensdr de Witt

In 1499 trad Jan in het huwelijk met Fey Stevensdr de Witt, dochter van Steven Jansz die Keyser die Witt en van Reijmborch. Dit huwelijk bracht hem in verbinding met stedelijke en bestuurlijke kringen, want de familie De Witt was actief in Utrecht.

Fey overleed rond 1536, maar liet een groot gezin na dat zich zou verspreiden over Houten en de omliggende dorpen.

 

👨‍👩‍👧‍👦 Kinderen en nageslacht

Jan en Fey kregen zeven kinderen, die elk hun eigen weg gingen in het veranderende landschap van de 16e eeuw:

• Anthonis Jansz van Oostrum (± 1500 – …), vermoedelijk de oudste zoon, mogelijk opvolger op de Wetering.
• Adriaan Jansz van Oostrum (1505–1576) (Volgt 11a). huwde Lijsbeth Stevensdr van Schayck en kreeg drie zonen. Zijn lijn zette de Van Oostrum-dynastie voort in de regio.
• Berent Jansz van Oostrum (± 1510–1587), leefde tot ver in de 16e eeuw, mogelijk actief als landgebruiker of in lokale functies.
• Jan Jansz van Oostrum (± 1512–<1562), overleed vóór 1562, mogelijk zonder nageslacht.
• Hendrickgen Jansdr van Oostrum (± 1517 – …), dochter, mogelijk gehuwd in Houten of omgeving.
• Anna Jansdr van Oostrum (± 1522 – …), dochter, waarvan weinig is bekend.
• Reymborch Jansdr van Oostrum (± 1527 – …), genoemd naar haar grootmoeder van moederszijde.

 

🕰 Historische context

Jan leefde in een tijd van religieuze onrust, economische verandering en landschappelijke transformatie. De Reformatie begon zijn schaduw te werpen over het Sticht, en de polders werden steeds intensiever beheerd. Als boer en erfpachter was Jan deel van een wereld waarin traditie en arbeid hand in hand gingen, en waarin families als de zijne de grond bewerkten die anderen bezaten.

Zijn lange leven — tot na 1546 — getuigt van stabiliteit en doorzettingsvermogen. Hij was geen ridder of regent, maar een patriarch van de polder, een man die zijn kinderen een toekomst gaf op het land dat hij zelf nooit bezat.

 

---

 

10b. Elisabeth van Eck

 

🧭 Dochter van adel, echtgenote van een molenaarsknecht, brug tussen stand en ambacht

Elisabeth van Eck werd rond 1575 geboren te Tiel als dochter van Jhr. Dirck van Eck en Margaretha van Brakell, kleindochter van Johan van Brakell tot Kermestein, ondertekenaar van het Smeekschrift der Edelen. Haar geboorte markeert een overgang van politieke betrokkenheid en heerlijkheden naar een meer bescheiden, maar sociaal betekenisvolle rol in de Hollandse samenleving.

Als jonkvrouw stamde Elisabeth af van de adellijke geslachten Van Eck, Van Brakell, Toe Boecop en Van Polanen — een dynastie die zich uitstrekte van de Veluwe tot het Land van Maas en Waal, en van het Smeekschrift tot het molenaarsleven.

 

💍 Huwelijk met Willem Lambertsz

Elisabeth huwde Willem Lambertsz, geboren rond 1570 te Tiel, overleden in 1638 te Gorinchem. Willem was molenaarsknecht te Waardenburg, later werkzaam in Gorinchem. Zijn beroep verbindt de familie met het ambachtelijke leven langs de Linge en de Merwede — een wereld van water, graan en arbeid.

Hun huwelijk symboliseert een sociale overgang: van jonkvrouw tot echtgenote van een ambachtsman. Toch bleef de naam Van Eck behouden in de kinderen, waarmee Elisabeth haar adellijke lijn doorgaf in naam en nageslacht.
Elisabeth en Willem kregen twee kinderen:

• Jan Willemsz van Eck (ca. 1600 – 1655) (Volgt 11b)
  Zijn naam en levensduur markeren het begin van een nieuwe tak binnen de familie, waarin ambacht en bestuur samenkomen. Hij vormt de schakel naar de volgende generatie.
• Margriet van Eck. Haar naam leeft voort in de vrouwelijke lijn.

 

🕰 Historische context

Elisabeth leefde in een tijd van religieuze hervorming, economische groei en sociale mobiliteit. Haar huwelijk met Willem Lambertsz toont hoe adellijke vrouwen soms hun positie herdefinieerden binnen een veranderende samenleving — niet als verlies van status, maar als verweving van stand en ambacht.

Gorinchem, waar zij overleed in 1605, was een bloeiende vestingstad aan de Merwede, waar molenaars, schippers en burgers samenleefden met regenten en oud-adellijke families. Elisabeth’s leven en nageslacht vormen een brug tussen deze werelden — een stille maar krachtige overgang in jouw dynastie.

 

 

___________________________________________________________________________________________________________

11a. Adriaan Jansz van Oostrum

---

12b. Willem Jansz van Eck

 

🌱 Secretaris en koster te Avezaath

Willem Jansz van Eck werd rond 1630 geboren als zoon van Jan Willemsz van Eck en Anneke Jans Lucasdr. Zijn familie was actief in het rivierengebied rond Avezaath, Zoelen en Dodewaard, en droeg de naam Van Eck als herkenbare herkomstnaam uit het Land van Maas en Waal.

Willem bekleedde de functies van secretaris en koster te Avezaath — een combinatie van bestuurlijke en kerkelijke taken die hem tot een centrale figuur in het dorpsleven maakte. Als secretaris beheerde hij lokale administratie, akten en besluiten; als koster was hij verantwoordelijk voor het onderhoud van de kerk en het begeleiden van erediensten.

 

💍 Eerste huwelijk: Sijbilla Lodewijks van Dodewaard

Willem huwde eerst met Sijbilla Lodewijks van Dodewaard, afkomstig uit een familie met wortels in het Betuwse dorp Dodewaard. Hun huwelijk verbond de Van Eck-lijn met de Lodewijks-familie, mogelijk actief in kerkelijk of bestuurlijk leven.

Uit dit huwelijk werden ten minste vijf kinderen geboren:

• Jantje van Eck
• Johannes van Eck
• Aafken van Eck
• Geertruidt van Eck
• Catharina Sophia van Eck

Deze kinderen groeiden op in Avezaath en omgeving, en vormden de eerste tak van Willem’s nageslacht. De naam Catharina Sophia duidt op een hogere culturele invloed, mogelijk via kerkelijke of stedelijke connecties.

 

💍 Tweede huwelijk: Grietje Cornelisdr 

Na het overlijden van Sijbilla (vermoedelijk vóór 1670), hertrouwde Willem met Grietje Cornelisdr, geboren rond 1645 te Zoelen. Haar afkomst verbond Willem met de Zoelense families, actief in het gebied tussen Tiel en Buren.

Uit dit tweede huwelijk werden ten minste twee kinderen geboren:

• Cornelis Willemsz van Eck (ca. 1670 – …) (Volgt 13b)
  Cornelis zette de Van Eck-lijn voort.
• Aafke Willemsdr van Eck Haar naam leeft voort in de vrouwelijke lijn, mogelijk via huwelijk met een lokale ambachtsman of regent.

 

🕰 Historische context

Willem leefde in een tijd van Republiekvorming, kerkelijke herstructurering en dorpsbestuurlijke consolidatie. Als secretaris en koster vertegenwoordigde hij een klasse van dorpsregenten en kerkelijke functionarissen, die hun naam en invloed doorgaven via zorgvuldig gekozen huwelijken en nageslacht.

Zijn twee huwelijken en zeven kinderen vormen een tastbare brug tussen bestuurlijke continuïteit en familiale verspreiding in de Betuwe…

_________________________________________________________________________________________________________

DERTIENDE GENERATIE

13a. Adriaan Jansz van Oostrum

 

🏡 Landman en familievader te Bunnik, brug tussen generaties in het Sticht

Adriaan Jansz van Oostrum werd geboren in 1576 te Bunnik, als zoon van Jan Adriaansz van Oostrum en Marrichgen Eerstens Jacobsdr van Schaijck. Zijn familie was diep geworteld in het agrarische leven van het Sticht Utrecht, met banden naar Houten, Bunnik en Schaijk. De naam Van Oostrum werd in deze periode gedragen als herkomstnaam, maar groeide uit tot een herkenbare familienaam in de regio.

Adriaan groeide op in een tijd van religieuze hervorming en politieke consolidatie, waarin dorpen als Bunnik hun rol herdefinieerden binnen de Republiek der Verenigde Nederlanden.

 

💍 Huwelijk met Annichjen Cornelisdr.

Adriaan huwde met Annichjen Cornelisdr, geboren in 1575 en overleden in 1637 te Bunnik. Hun huwelijk markeert het begin van een nieuwe generatie binnen de Van Oostrum-dynastie, waarin naam, bezit en familiebanden werden versterkt.

Annichjen was vermoedelijk afkomstig uit een lokale familie met agrarische of ambachtelijke achtergrond, en haar huwelijk met Adriaan bevestigde de sociale en economische stabiliteit van beide families.

 

👨‍👩‍👧‍👦 Kinderen

Adriaan en Annichjen kregen vijf kinderen, die elk hun eigen rol speelden in het voortzetten van de dynastie:

• Adriaan van Oostrum (± 1595 –1645). Hij zette de lijn voort in Bunnik of omgeving, mogelijk als landman of pachter.
• Cornelis Adriaansz van Oostrum (± 1600 – ….). Zijn naam duidt op een eerbetoon aan zijn moeder, en hij leefde vermoedelijk als pachter of ambachtsman in het Sticht.
• Jan Adriaansz van Oostrum. Zijn naam bevestigt de patroniemtraditie, en hij vormt een schakel naar latere generaties in Bunnik en omgeving.
• Marichgen Adriaansdr van Oostrum. Haar naam leeft voort in de vrouwelijke lijn.
• Ernst Gerrit Adriaansz van Oostrum (± 1610–1639) (Volgt 13a)
  Gehuwd met Teuntgen Ghijsberts. Zij kregen 2 zonen.

 

🕰 Historische context

Adriaan leefde in een tijd van Republiekvorming, kerkelijke herstructurering en dorpsbestuur. Als landman en vader vertegenwoordigde hij een klasse van dorpsregenten en erfbezitters, die hun naam en bezit doorgaven via zorgvuldig gekozen huwelijken en nageslacht.

Zijn overlijden in 1630 te Bunnik markeert het einde van een generatie die de overgang van middeleeuwse structuren naar vroegmoderne dorpsgemeenschappen meemaakte — een overgang die in jouw genealogie tastbaar en levend is gebleven.

---

13b. Cornelis Willemsz van Eck

 

🌱 Zoon van Avezaath en Zoelen, vader van een dynastie in de 18e eeuw

Cornelis Willemsz van Eck werd rond 1670 geboren te Zoelen, als zoon van Willem Jansz van Eck, secretaris en koster te Avezaath, en Grietje Cornelisdr uit Zoelen. Zijn jeugd speelde zich af in een bestuurlijk en kerkelijk milieu, waarin de Van Eck-familie actief was in het dorpsleven van de Betuwe.

Als zoon van een koster en secretaris erfde Cornelis niet alleen naam en status, maar ook een netwerk van bestuurlijke en kerkelijke connecties in Avezaath, Zoelen en omliggende dorpen.

 

💍 Huwelijk en nageslacht

Cornelis huwde Alertje Nout, dochter van Franck Alertsz Nout en Martijntje de Wit. Haar familie was mogelijk actief in ambachtelijk of bestuurlijk leven in de regio Tiel–Zoelen, en haar huwelijk met Cornelis verbond twee Betuwse geslachten met wortels in de 17e eeuw.

Hun verbintenis bevestigde de sociale positie van beide families en vormde een brug tussen de Van Eck-lijn en de Nout–De Wit-familie.
Uit dit huwelijk werd ten minste één zoon geboren:

• Willem Cornelisz van Eck (1710–1790) (Volgt 14b)
  Gehuwd met Weijntje Boelhouwer. Met 8 kinderen zette Willem de Van Eck-lijn voort in de 18e eeuw, mogelijk als landman, dorpsregent of kerkmeester. Zijn huwelijk met Weijntje Boelhouwer verbond de Van Eck-familie met een nieuwe tak, en zijn nageslacht vormt een krachtige schakel.

 

🕰 Historische context

Cornelis leefde in een tijd van Republiekvorming, dorpsbestuur en kerkelijke consolidatie. Als zoon van een koster, echtgenoot van Alertje Nout, en vader van Willem, speelde hij een stille maar centrale rol in het sociale weefsel van de Betuwe.

Zijn naam leeft voort in archieven en registers als schakel tussen de bestuurlijke Van Eck-lijn van Avezaath en de agrarische uitbreiding in de 18e eeuw…

_________________________________________________________________________________________________________

VEERTIENDE GENERATIE

14a. Ernst Gerrit Adriaansz van Oostrum

 

---

 

 

_________________________________________________________________________________________________________

ZEVENTIENDE GENERATIE

17a. Grietje Ernsts van Oostrum

👩‍🌾 Dochter van Lopik, moeder van twee dynastieën

Grietje Ernsts van Oostrum werd geboren in 1693 te Lopik als dochter van Ernst Ariens van Oostrum en Marrigje Jans Doncker. Haar familie was diep geworteld in het agrarische leven van de Lopikerwaard, met banden naar Meerkerk, Streefkerk en Jaarsveld. De Van Oostrum-lijn stond bekend om haar bestuurlijke functies, pachtgoederen en kerkelijke betrokkenheid.

Grietje groeide op in een wereld van dijken, polders en dorpsgemeenschappen, waarin vrouwen als zij een centrale rol speelden in het doorgeven van naam, bezit en verbondenheid.

 

💍 Eerste huwelijk: Van der Velden

Op 22 januari 1713 huwde Grietje te Lopik met Arie Ariens van der Velden, geboren in 1687 te Cabauw, zoon van Arien Gijsen van der Velden en Neeltje Willems. De familie Van der Velden was actief in Cabauw en Lopik, en het huwelijk verbond twee agrarische geslachten met diepe wortels in de regio.

Uit dit huwelijk werden ten minste zes kinderen geboren:

• Adrianus Ariens van der Velden
• Ernst Ariens van der Velden
• Marrigje Ariens van der Velden
• Gijsbert Ariens van der Velden
• Neeltje Ariens van der Velden
• Barbara Ariens van der Velden (Volgt 18a)
  Gehuwd met Pieter Jacobs Huijsman. Zij kregen 7 kinderen. Barbara’s huwelijk bevestigt de voortzetting van de vrouwelijke lijn en verbindt de Van der Velden-dynastie met de familie Huijsman.

 

💍 Tweede huwelijk: Graafland

Na het overlijden van Arie Ariens van der Velden (vermoedelijk vóór 1724), hertrouwde Grietje op 2 april 1724 te Lopik met Cornelis Cornelisz Graafland. Deze verbintenis bracht haar in contact met de familie Graafland, actief in de Alblasserwaard en het zuidelijke rivierengebied.

Uit dit tweede huwelijk werden drie kinderen geboren:

• Cornelis Cornelisz Graafland
• Adriaantje Cornelisdr Graafland
• Claasje Cornelisdr Graafland

Deze kinderen groeiden op in een samengesteld gezin, waarin de Van der Velden- en Graafland-kinderen samenleefden onder Grietje’s hoede — een vroege vorm van dynastische verweving.

 

⚰ Overlijden en nalatenschap

Grietje overleed in 1734 en werd op 12 oktober begraven te Lopik. Haar leven besloeg vier decennia van dorpsbestuur, gezinsvorming en dynastische uitbreiding. Als dochter van Van Oostrum, echtgenote van Van der Velden en Graafland, en moeder van ten minste negen kinderen, speelde zij een stille maar centrale rol in het sociale weefsel van de Lopikerwaard.

 

🕰 Historische context

Grietje leefde in een tijd van religieuze rust, agrarische bloei en dorpsbestuurlijke stabiliteit binnen de Republiek.
Haar leven weerspiegelt de kracht van vrouwen in de 18e eeuw: als verbinders van geslachten, hoeders van erfgoed en spilfiguren in de overgang van generatie op generatie…

---

17b. Jannigje Verdoold

 

🧵 Bouwvrouw van Lang Schoonouwen, moeder van dertien kinderen

Jannigje Verdoold werd geboren op 30 april 1797 te Berkenwoude en gedoopt op 7 mei. Zij was dochter van Wijntje van Eck en Cornelis Verdoold, en groeide op in een familie met diepe wortels in de Krimpenerwaard. Haar grootouders waren Gerrit Willemsz van Eck en Jannigje Jacobs Kloot, en via haar moeder stamde zij af van de Van Eck-lijn uit Avezaath en Stolwijk.

 

💍 Huwelijk en kinderen

Op 15 maart 1817 huwde Jannigje te Stolwijk met Arij Hendriksz Anker, gedoopt op 12 oktober 1783 te Stolwijk. Hij was zoon van Hendrik Willemsz Anker en Margje Pieterse Huijsman, en werkte als bouwman. Samen woonden zij aan Lang Schoonouwen 9, een boerderij of landerij bij Stolwijk, waar zij hun gezin stichtten.

Arij overleed op 22 november 1837, waarmee Jannigje op 40-jarige leeftijd weduwe werd van een bouwman met een groot gezin.
Jannigje en Arij kregen dertien kinderen, waarvan meerdere takken zich verspreidden over Stolwijk, Zevenhuizen en Krimpen aan den IJssel:

• Marrigje Anker (1819)
• Wijntje Anker (1821)
• Neeltje Anker (1822)
• Cornelis Anker (1824)
• Willem Anker (1825)
• Klaas Anker (1828)
• Arij Anker (1829–1829)
• Arij Anker (1830–1830)
• Arij Anker (1831–1840) Drie zonen met de naam Arij overleden jong — een tragische herhaling die het verdriet van de familie tastbaar maakt.
• Jan Anker (1832)
• Jannigje Anker (1833–1922) (Volgt 18b)
  Gehuwd met Gerrit van Vliet, Zij kregen12 kinderen. Haar lange levensduur en omvangrijke nageslacht maken haar tot een spilfiguur in jouw genealogie.
• Adriana Anker (1835–1835)
• Adriana Anker (1836–1836) Ook hier een dubbele naamgeving na verlies — een patroon dat het verdriet en de hoop van de tijd weerspiegelt.

 

🏡 Volkstelling en tweede huwelijk

Tijdens de volkstelling van 1839 woonde Jannigje als bouwvrouw en weduwe met haar kinderen aan Lang Schoonouwen 9. De dienstknecht Leendert de Mik (25 jaar) was inwonend — een teken van voortgezet agrarisch leven en hulp op het erf.

Op 28 mei 1842 hertrouwde Jannigje te Stolwijk met Leendert de Mik (1814–1890), waarmee zij haar leven voortzette als vrouw van een jongere landman. Hun huwelijk bevestigde haar rol als spilfiguur in het dorpsleven en als hoedster van een samengesteld gezin.

 

⚰ Overlijden en nalatenschap

Jannigje overleed op 23 november 1848 te Krimpen aan den IJssel, na een leven van ruim 51 jaar waarin zij dertien kinderen baarde, een boerderij leidde, weduwe werd en hertrouwde. Haar nageslacht zou zich verspreiden over Stolwijk, Zevenhuizen, Krimpen en omliggende polders, en haar naam leeft voort in archieven, registers en jouw genealogie.

 

🕰 Historische context

Jannigje leefde in een tijd van politieke omwenteling, agrarische consolidatie en kerkelijke stabiliteit. Als dochter van Verdoold, echtgenote van Anker en De Mik, en moeder van een omvangrijk nageslacht, speelde zij een centrale rol in het sociale weefsel van de Krimpenerwaard.

---

17c. Grietje Pieters van Oostrum

👩‍🌾 Dochter van Ameide, moeder van de Stigter-dynastie in Jaarsveld

Grietje Pieters van Oostrum werd in 1707 gedoopt te Ameide, als dochter van Pieter Ariensz van Oostrum, schepen en ouderling te Jaarsveld, en Jannigje Cornelisdr Boode. Haar familie was diep geworteld in het bestuurlijke en agrarische leven van de Lopikerwaard, met woonplekken aan het Lage Eind, Beneden Eind en het huis Goyland aan de Hoge Dijk.

Als kleindochter van Cornelis Boode en Willemkje Vink groeide Grietje op in een wereld van dijken, polders en dorpsbestuur, waarin vrouwen als zij een centrale rol speelden in het doorgeven van naam, bezit en verbondenheid.

 

💍 Huwelijk en nageslacht

Grietje huwde Jan Pieters Stigter, geboren rond 1703 te Willige Langerak, zoon van Pieter Stigter. Jan vestigde zich later in Jaarsveld, waar hij tot zijn overlijden in 1777 actief was.

Hun huwelijk verbond twee families met wortels in de Alblasserwaard en de Lopikerwaard, en vormde een brug tussen bestuurlijke traditie en agrarische continuïteit.
Grietje en Jan kregen ten minste zeven kinderen, waarmee zij de Stigter-dynastie in Jaarsveld vestigden:

• Pieter Jansz Stigter (1729 – ….) (Volgt 18c)
  Gehuwd met Claasje Cornelisse Stuijver. Met 4 kinderen Pieter zette de lijn voort in Jaarsveld of omgeving, mogelijk als pachter of ambachtsman.
• Cornelis Jansz Stigter (1731–1807) Zijn lange levensduur suggereert bestuurlijke of kerkelijke betrokkenheid in de late 18e eeuw.
• Jannigje Jansse Stigter (1732 – ….) Haar naam bevestigt de voortzetting van de Boode-lijn via haar grootmoeder.
• Arie Stigter (ca. 1733–1822) Zijn lange levensduur en naam duiden op een tak die mogelijk actief was in landbeheer of dorpsbestuur.
• Hendrikje Janse Stigter (1736 – ….) Haar naam leeft voort in de vrouwelijke lijn, mogelijk via huwelijk met een lokale regentenfamilie.
• Willem Stigter (ca. 1745 – ….) Zijn naam suggereert een tak die zich mogelijk verplaatste richting IJsselstein of Vianen.
• Jan Stigter (ca. 1747–1822) Zijn naam bevestigt de patroniemtraditie en de voortzetting van de familienaam in de mannelijke lijn.

 

⚰ Overlijden en nalatenschap

Grietje overleed in 1772, waarmee zij een leven afsloot dat zich uitstrekte over zes decennia van gezinsvorming en dynastische uitbreiding. Haar nageslacht zou zich verspreiden over Jaarsveld, Willige Langerak en omliggende polders, en haar naam leeft voort in archieven en registers.

 

🕰 Historische context

Grietje leefde in een tijd van religieuze rust, agrarische bloei en dorpsbestuurlijke continuïteit binnen de Republiek.
Als dochter van Van Oostrum, echtgenote van Stigter, en moeder van ten minste zeven kinderen, speelde zij een stille maar centrale rol in het sociale weefsel van de Lopikerwaard…

_________________________________________________________________________________________________________

ACHTTIENDE GENERATIE