Stamreeks Karel de Grote (VIII)

Karel de grote postzegel2

Karel de Grote

Hoofdpagina: Karel de Grote

Van Karel de Grote tot Ooms

 

 

 

Via Hugo (nr.2), stamvader van de graven van Anjou.

1. Karel de Grote, geboren bij Aix-la-Chapelle 2 april 748, overleden  Aken, 28 januari 814.
Hij komt uit het geslacht der Karolingen.
Hij was vanaf 9 oktober 768 koning der Franken en vanaf 25 december 800 keizer van het Westen. 
 Karel was de oudste zoon van de latere koning Pepijn de Korte en Bertrada van Laon.  Uit zijn relatie met zijn bijvrouw Regina had hij de volgende kinderen:

– Drogo (17 juni 801 – 8 december 855), vanaf 818 geestelijke, in 820 Abt van Luxeuil, vanaf 823 bisschop van Metz, vanaf 834 aartsbisschop en aartskapellaan

– Hugo (Volgt 2)

2. Hugo, (geboren 802/806 – overleden 14 juni 844).
Zoon van Karel de Grote en zijn bijvrouw Regina.
Hugo werd in 818 door Lodewijk de Vrome, zijn halfbroer, gedwongen in het klooster in te treden. Hij werd monnik in Charroux (818), abt van Saint-Quentin (822-823), abt van Lobbes, abt van Saint-Bertin (836), abt van Noaillé. Hij was ook aartskanselier van Lodewijk de Vrome (834-840).Hij sneuvelde in een veldslag tussen Karel de Kale en Pepijn van Aquitanië.
Bij een zekere Regina had hij een dochter:
– Petronelle d’Auxerre, Gravin van Anjou (Volgt 3)

3. Petronelle d’Auxerre, Gravin van Anjou
Dochter van  Hugo, Aartskanselier van het Keizerrijk en Regina.
Getrouwd met Tertullus de Gâtinais, Seneschalk van Anjou.
Kind:
Ingelger, vice-graaf van Anjou (Volgt 4).

4. Ingelgerius (ca. 845 – 888) was een zoon van Tertullus, paltsgraaf van de Gâtinais, en van Petronella, dochter van Hugo, zoon van Karel de Grote en Regina . Hij werd door Karel de Kale in 870 tot burggraaf van Orléans en prefect van Tours aangesteld. Na een succesvolle verdediging tegen de Vikingen werd hij ook benoemd tot vice-graaf van Anjou. Hij huwde in 878 met Adelheid, een dochter van Godfried I van Gâtinais. Hij werd de vader van Fulco I (Volgt 5). Ingelgerius is begraven in de kerk van St Martin te Châteauneuf-sur-Loire.

Anjou

Anjou

5. Fulco I van Anjou (geboren 888 – overleden 942) was een zoon van Ingelgerius en van Adelheid van Gâtinais. Hij werd in 898 door Robert van Parijs gedelegeerd tot burggraaf van Angers en Tours. Hij was voortdurend in conflict met Bretagne en de Vikingen. In 907 veroverde hij Nantes, en liet zich vanaf 908 graaf van Nantes (en Anjou) noemen. In 908 moest hij wel Tours afstaan en in 914 werd Nantes door de Vikingen veroverd. In 919 moest hij zijn aanspraken op Nantes opgeven ten gunste van Bretagne.
Fulco breidde wel zijn bezittingen rond Anjou sterk uit en noemde zichzelf in 929 in een akte graaf van Anjou. Hij was ook lekenabt van Saint-Aubin te Angers en een tweede abdij die in aktes wordt vermeld als “Sancti Lizinni”. Fulco is begraven in de kerk van Saint Martin te Châteauneuf.
Fulco was gehuwd met Roscilla, vrouwe van Loches, Villanstrans en Les Hayes. Uit dit huwelijk zijn geboren:

  • Ingelgerius, 927 gesneuveld tegen de Vikingen.
  • Gwijde, bisschop van Soissons.
  • Fulco (909-958) (Volgt 6), gehuwd met Gerberga van Maine (913-952).
  • Roscilla, gehuwd met Alain Barbetorte, graaf van Nantes en hertog van Bretagne.
  • Adelheid, gehuwd met Wouter I van Amiens, Valois en Vexin.
Anjou is de naam van een oude Franse provincie, die overeenkomt met het huidige departement Maine-et-Loire rond de 
stad Angers (regio Pays de la Loire).
De provincie Anjou en de stad Angers danken hun naam aan de Gallische stam Andécaves.
Gedurende de Middeleeuwen verwerd het gebied tot een graafschap, later promoveerde het tot een hertogdom, nog later werd het een Franse provincie.
De streek staat bekend om zijn wijnen.

6. Fulco II van Anjou, bijg. de Goede, (geboren ca. 909 – overleden 11 november 958) was graaf van Anjou van 942 tot 958.
Fulco voerde veel oorlog met Bretagne en Normandië. Hij was een bondgenoot van Hugo de Grote en een tegenstander van de graven van Blois. Fulco verloor Saumur aan Theobald de Bedrieger van Blois maar won Méron van Willem III van Aquitanië. Uiteindelijk sloot hij vrede met Normandië en trouwde in 954 met Richildis van Blois, de weduwe van Alain II, de hertog van Bretagne. Zij was de zuster van Theobald van Blois en dit beëindigde hun vijandschap. Fulco bestuurde Nantes als graaf voor zijn stiefzoon Drogon. Hij zou een ontwikkeld man zijn geweest met een voorliefde voor poëzie.

Hij was een zoon van graaf Fulco I van Anjou en Roscilla van Loches. Hij huwde in zijn eerste huwelijk met Gerberga van Orléans (ca. 920 – voor 952),  dochter van vice-graaf Godfried van Orléans. Zij kregen de volgende kinderen:

  • Godfried (-987), graaf van Anjou
  • Guy van Anjou (ovl. voor 995), vanaf 975 bisschop van Puy.
  • Adelheid (Volgt 7.)
  • Drogo (ovl. 998), opvolger van Guy als bisschop van Puy.

7. Adelheid (overleden 1026).
Dochter van Fulco II van Anjou en Gerberga van Orléans.
Zij huwde met:

Constance van Arles

Constance van Arles

8. Constance van Arles, bijg. Taillefer, (geboren 986 – Melun, 25 juli 1034) was een dochter van Willem I van Provence en van Adelheid van Anjou, dochter van Fulco II van Anjou. Zij trouwde in 1003 met Robert II de Vrome, nadat die verplicht was om te scheiden van Bertha van Bourgondië. De Franse koning leefde immers in overspel met Bertha, nadat de koning zijn echtgenote Suzanna van Italië verstoten had. Bovendien waren Robert en Bertha aan elkaar verwant waardoor hun huwelijk tegen de kerkelijke wetten was. Na het huwelijk met Constance zette Robert echter zijn relatie met Bertha gewoon voort. Hierdoor ontstonden twee vijandige kampen aan het hof. Het huwelijk van Constance en Robert was zo slecht dat hij zou hebben gezegd de dood te verkiezen als een ontsnapping aan zijn huwelijk.
Volgens haar tegenstanders was ze een ijdele, intrigante, twistzieke en arrogante vrouw. Volgens de bisschop van Chartres was ze “zeer betrouwbaar als ze dreigementen maakt”. Het hof had grote moeite met de andere cultuur en gebruiken van haar hovelingen uit het zuiden. Een bekend voorbeeld hiervan was dat de zuiderlingen zich schoren – iets wat zij een teken van beschaving vonden maar door de hovelingen van Robert als een teken van verwijfdheid werd gezien. In 1007 probeerde paltsgraaf Hugo van Beavais, een vazal van Bertha’s zoon Odo II van Blois, Robert te overtuigen om Constance te verstoten. Constance liet daarop Hugo, in Roberts aanwezigheid, vermoorden door Fulco III van Anjou.
In 1017 wist ze te bereiken dat haar zoon Hugo tot medekoning werd gekroond. Toen Hugo in 1025 18 jaar oud werd, en dus al een paar jaar meerderjarig was, steunde ze hem in zijn eis om een werkelijk deel van de macht te krijgen. Na een kort conflict werd Hugo door Robert verslagen en Hugo overleed nog in hetzelfde jaar. Daarna kwam Constance met Robert in conflict over de vraag welke van hun zoons de beste opvolger zou zijn. Robert had een voorkeur voor Hendrik en Constance had een voorkeur voor Robert. In 1027 werd Hendrik tot medekoning gekroond. Enige tijd later zette ze Hendrik en zijn broer Robert samen aan tot een opstand tegen hun vader. Koning Robert gaf toe aan hun belangrijkste eisen voor een groter aandeel in het bestuur, en de vrede werd hersteld. Toen koning Robert kort daarna overleed trok Constance zich terug op haar huwelijksbezit en weigerde het bestuur daarvan aan haar zoons over te dragen. Na een korte militaire actie van Hendrik werd ze gedwongen om dat alsnog te doen. Constance werd begraven in de Kathedraal van Saint-Denis.

Robert en Constance hadden de volgende kinderen:

  • mogelijk Constance, gehuwd met Manasses van Dammartin-en-Goële
  • Hedwig (ca. 1003 – 5 juni na 1063), gehuwd met Reinoud I van Nevers, ze kreeg Auxerre als bruidsschat
  • Hugo – (1007-28 augustus 1025). In 1017 gekroond tot medekoning en later in opstand om een volwaardige functie op te eisen maar verzoende zich later met zijn vader. Begraven te Compiègne
  • Hendrik I (Volgt 9.)
  • Robert
  • Odo (ca. 1013 – ca. 1058), steunde zijn broer Robert tegen zijn broer Hendrik maar werd in 1041 verslagen en gevangengenomen. Hij vocht later voor Hendrik tegen Normandië maar werd in 1054 verslagen.
  • Adela – (1009 – 8 januari 1079), huwde met hertog Richard III van Normandië en met graaf Boudewijn V van Vlaanderen.
Hendrik I van Frankrijk

Hendrik I van Frankrijk

9. Hendrik I (geboren 4 mei 1008 – overleden Vitry-en-Brie, 4 augustus 1060) was koning van Frankrijk van 1031 tot zijn dood.
Hendrik werd in 1016, nog als kind, door zijn vader Robert II van Frankrijk benoemd tot hertog van Bourgondië. Toen zijn oudste broer Hugo in 1025 was overleden en Hendrik kroonprins werd, was hij ontevreden omdat hij van zijn vader geen wezenlijke rol in het bestuur kreeg. Hendrik kwam daarom samen met zijn broer Robert, en met steun van hun moeder, in 1025 in opstand tegen zijn vader. Hendrik wist Dreux, Beaune en Avallon te veroveren. Uiteindelijk werd een compromis bereikt en staakten de broers hun opstand, Hendrik werd op 14 mei 1027 te Reims tot medekoning gekroond. Na het overlijden van zijn vader werd Hendrik koning van Frankrijk. Hij kreeg direct te maken met een opstand van zijn broer Robert en zijn moeder. Met de steun van keizer Koenraad II de Saliër en hertog Robert de Duivel van Normandië wist hij echter zijn positie te behouden. In 1032 gaf Robert zijn aanspraken op de troon op, in ruil voor het hertogdom Bourgondië. Hendrik had in 1033 een bespreking met Koenraad te Deville. Daarbij gaf Hendrik zijn aanspraken op het koninkrijk Bourgondië op ten gunste van die van Koenraad. Ook verloofde Hendrik zich met Koenraads dochter Mathilde. Later in dat jaar steunde Hendrik Koenraad daadwerkelijk tegen Odo II van Blois die probeerde om koning van Bourgondië te worden. In 1034 overleed Mathilde onverwacht op jonge leeftijd. Datzelfde jaar trouwde Hendrik met een andere Mathilde, dochter van Koenraads stiefzoon Liudolf van Brunswijk.

Hendriks verdere regering werd bepaald door de opkomende macht van Normandië en diplomatie met Duitsland. In 1043 was een eerste bespreking met keizer Hendrik III te Carignan (Ardennes), over diens huwelijk met Agnes van Poitou. In 1048 was er een tweede bespreking met Hendrik te Carignan. Een jaar later kwam Hendrik in conflict met de paus. Hendrik verbood zijn bisschoppen om een concilie te Reims bij te wonen maar de bisschoppen die hem gehoorzaamden werden afgezet of geëxcommuniceerd. In 1056 had Hendrik een derde bespreking met keizer Hendrik te Carignan. Hierbij maakte Hendrik aanspraken op hertogdom Lotharingen en daagde de keizer zelfs uit tot een tweegevecht om de kwestie te beslissen. Keizer Hendrik vertrok echter bij nacht in het geheim uit Carignan, en bleef gewoon leenheer van Lotharingen.
Hendrik steunde in 1047 nog de jonge Willem de Veroveraar, zoon van zijn oude bondgenoot Robert, tegen zijn opstandige vazallen in de slag bij Val-ès-Dunes bij Caen. Hierdoor wist Willem definitief het gezag over zijn hertogdom te vestigen. Na zijn huwelijk met Mathilde van Vlaanderen, werd Willems positie echter zo sterk, dat hij een bedreiging werd voor Hendrik. In 1054 trok Hendrik op tegen Normandië, maar werd verslagen toen de Normandiërs bij nacht het Franse kamp bij Mortemer (Seine-Maritime) overvielen. In 1057 deed Hendrik een tweede poging om Willem te onderwerpen, maar bij Varaville werd Hendrik door Willem verslagen, doordat die handig gebruik wist te maken van de rivier en het moeras in het landschap. In 1059 liet Hendrik zijn zoon Filips tot medekoning kronen. In 1060 stichtte hij een kapittel van Sint Maarten in Parijs. Hendrik stierf op 4 augustus 1060 in Vitry-en-Brie. Hij werd begraven in de kathedraal van Saint-Denis. Hendrik werd opgevolgd door zijn zoon Filips, die toen 8 jaar oud was. Hendriks weduwe, Anna van Kiev, was zes jaar lang regent.
Hij was gehuwd met:  1e In 1034 met Mathilde van Friesland, en 2e op 19 mei 1051 met prinses Anna van Kiev (1024-1075) (Zie Grootvorsten Kiev nr.6).
Kinderen uit het huwelijk met Anna van Kiev:

  1. Filips I van Frankrijk (23 mei 1052 – 30 juli 1108) (Volgt Capetingers Nr. 11)
  2. Hugo I van Vermandois (1057 – 1102) (Volgt nr. 10)
  3. Robert (ca. 1055 – ca.1060)
  4. Emma (onbekend)
Hugo van Vermandois

Hugo de Grote van Vermandois

10. Hugo I van Vermandois, bijgenaamd de Grote
Geboren rond 1053 – overleden Tarsus, 18 oktober 1101.  Hij was een zoon van Hendrik I van Frankrijk (Zie Capetingers nr. 10a) en van Anna van Kiev (Zie Grootvorsten van Kiev nr. 6). Hij was getrouwd met Adelheid (1062-1122), erfdochter van Herbert IV van Vermandois (Zie Graven van Vermandois nr. 7) en verwierf zo de graafschappen Vermandois en Valois in 1080.

Hugo en Adelheid kregen de volgende kinderen:

  • Mathilde of Mahaut (1080-1130), in 1090 gehuwd met Roland I van Beaugency (1068-1113)
  • Agnes (1090-1125), gehuwd met Bonifatius van Savona, markgraaf van Vasto
  • Constance (1086-),gehuwd met Godfried van Ferthé-Gaucher, burggraaf van Meaux
  • Isabella (1085-1131), gehuwd met Robert van Beaumont, graaf van Meulan, en met Willem II van Warenne, hertog van Surrey
  • Roland I (1085-1152)
  • Hendrik (1091-1130), heer van Chaumont en Vexin
  • Simon (1093-1148), bisschop van Noyon
  • Willem, gehuwd met Isabella, dochter van Lodewijk VI van Frankrijk.
  • Beatrix (1082-), gehuwd met Hugo III van Gournay

11. Isabella (geboren 1085- overleden 1131) (Volgt 12).
Dochter van Hugo I van Vermandois (zoon van Hendrik I van Frankrijk) en Adelheid, erfdochter van Herbert IV van Vermandois.
gehuwd met Robert van Beaumont, graaf van Meulan, en met Willem II van Warenne, hertog van Surrey.
Willem kreeg een verhouding met Isabella van Vermandois.  Zij was al getrouwd met de veel oudere Robert I van Meulan. Robert en Isabella hadden zes kinderen. In 1115 liet ze zich door Willem ontvoeren. Na Roberts dood in 1118 trouwden zij.

Isabella en Willem kregen de volgende kinderen:

  • Willem (ca. 1119 – Laodicea, 19 januari 1148), earl van Surry, gesneuveld tijdens de Tweede Kruistocht. Gehuwd met Ela van Ponthieu, dochter van Willem I van Ponthieu. Ze hadden een dochter Isabella die Willem opvolgde als gravin van Surrey. Zij trouwt met Willem I van Boulogne, die door zijn vader werd onterfd voor de Engelse troon. Willem en Isabella kregen geen kinderen. Na Willems dood hertrouwde ze met Hamelin van Anjou, ze kregen vijf kinderen en haar oudste zoon Willem werd earl van Surrey. Isabella en Hamelin werden begraven in Lewes.
  • Gundred (ovl. na 1166), gehuwd met Rogier van Beaumont, earl van Warwick, ze kregen vermoedelijk zes kinderen. In haar tweede huwelijk getrouwd met Willem van Lancaster, ze kregen vermoedelijk twee kinderen.
  • Ralph, jong overleden
  • Ada (ovl. 1178) (Volgt 12), gehuwd met Hendrik van Schotland
  • Reginald (ovl. 1179), gehuwd met Willem van Wormegay, ze kregen zes kinderen.

12. Ada van Warenne, (geboren 1120 – overleden 1178).
Zij was gehuwd met Hendrik van Schotland (1114/1115 – 12 juni 1152), hij was prins van Schotland en graaf van Huntingdon. Hij was een zoon van David I van Schotland en Maud van Huntingdon. Na de dood van zijn oudere broer Malcolm werd hij troonopvolger van Schotland en rond 1130 volgde hij zijn moeder op als 3e graaf van Huntingdon. Echter, hij stierf in 1152, een jaar voor zijn vader. De volgende koning van Schotland werd Hendrik’s oudste zoon Malcolm.
Ada en Hendrik kregen de volgende kinderen:

  • Malcolm, koning van Schotland
  • Willem, koning van Schotland
  • Margaretha (1145/1146 – 1201), gehuwd (ca. 1160) met Conan IV van Bretagne, een dochter: Constance I van Bretagne; in haar tweede huwelijk (1171, voor Pasen) getrouwd met Humphrey de Bohun (ovl. 1181), constabel van Engeland, zij kregen een zoon en een dochter; vermoedelijk in een derde huwelijk getrouwd met William fitz Patrick de Hertburn, ze kregen drie kinderen; begraven in de abdij van Sawtry.
  • David, graaf van Huntingdon
  • Ada (Volgt 13), getrouwd met graaf Floris III van Holland
  • Mathilde (ovl. 1152)

13. Ada van Schotland of Huntingdon,  (geboren ca. 1145 – overleden 1204).
Zij was prinses van Schotland en gravin van Holland. Zij was een dochter van Hendrik van Schotland, 3e graaf van Huntingdon en Ada van Warenne. Zij was zuster van de koningen Malcolm IV en William I van Schotland.

Op 28 augustus 1162 trouwde zij met graaf Floris III van Holland (1140 – 1190). Zij kregen de volgende kinderen:

  • Dirk VII, opvolger van zijn vader
  • Willem I (Volgt graven van Holland nr. 10), die door opstand het graafschap verwierf ten koste van zijn nicht Ada
  • Floris, geestelijke
  • Hendrik
  • Boudewijn (ovl. 19 juli 1204)
  • Robert
  • Beatrix, zij was gehuwd met Herbaren van der Woert, uit het geslacht van Voorne (Zie heren van Voorne nr.6).
  • Elisabeth (ovl. 27 augustus van een onbekend jaar)
  • Ada, vermoedelijk getrouwd met Otto II van Brandenburg, kinderloos en keerde na de dood van haar man in 1205 terug naar Holland
  • Margaretha (ovl. na 1203), gehuwd met Diederik V van Kleef
  • Hedwig (ovl. 13 juli van een onbekend jaar), begraven te Haarlem
  • Agnes (ovl. 22 april 1228), abdis de abdij van Rijnsburg.

 Hoofdpagina: Karel de Grote

handtekening 2015

6 augustus 2015